Όλοι πόλη!

Τέρμα οι δικαιολογίες και οι προφάσεις για ζέστη, νέφος, ιδρώτα και άλλα μυστήρια. Το φθινόπωρο είναι η καλύτερη εποχή για μετακίνηση στην πόλη με το ποδήλατο. 

Zέστη
Έχω τονίσει επανειλημμένα, ότι όποιος πάει στη δουλειά του ή στο σχολείο με το ποδήλατό του το πρωί δεν τον προβληματίζει καθόλου η ζέστη ούτε το χειμώνα ούτε το καλοκαίρι. Εκτός και αν πάτε στη δουλειά στις 12 το μεσημέρι, αν είστε δηλαδή πολιτικός ή εισοδηματίας. Οι υπόλοιποι από εμάς που δουλεύουν σε κανονικές δουλειές που πρέπει να βρισκόμαστε στο γραφείο στις 8-9 το πρωί δεν προβληματιζόμαστε με τη ζέστη. Και για να πω την αλήθεια, στις μεγάλες και ανοικτές λεωφόρους που πολλές φορές φυσάει ακόμα και το καλοκαίρι, το πρωί ένα λεπτό αντιανεμικό δεν περισσεύει.

Φυσικά, στις 4-5 το απόγευμα που γυρνάμε από τη δουλειά, το αντιανεμικό φοριέται στη μέση και πιθανόν να ιδρώσουμε και λίγο, αλλά δεν πειράζει σπίτι πάμε, θα κάνουμε το μπανάκι μας και μετά θα είμαστε έτοιμοι για τη βραδινή μας έξοδο. Μια χαρά δηλαδή!

Bροχή
Όπως έχει πει και ο αγαπημένος μου ξάδερφος: «το Σεπτέμβριο έρχονται τα πρώτα πρωτοβρόχια», άρα εμείς δεν πρέπει να μείνουμε απροστάτευτοι. Όσοι έχουν κυκλοφορήσει με ποδήλατο ή μηχανή έχουν παρατηρήσει ότι από τις 365 μέρες των μη-δίσεκτων ετών, στην Ελλάδα, και ακόμη περισσότερο στην Αθήνα τις 360 δε βρέχει. Ή ακόμα σωστότερα, δε βρέχει αρκετά ώστε να πρέπει να παρατήσουμε το ποδήλατο.

Υπάρχουν δύο είδη βροχής: η βροχή τύπου Αγγλίας, που είναι σαν να βρίσκεσαι μονίμως κάτω από ένα μπεκ ποτίσματος και είναι πολύ καλή για τα φυτά (για πότισμα, γι ‘αυτό ονομάζεται και «ποτιστική») και ανεκτή για τον ποδηλάτη και η καταρρακτώδης βροχή ή καταιγίδα. Μετά από πολλά έτη μετακίνησης με το ποδήλατο στην Αθήνα και δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ σταμάτησα και κατέβηκα από το ποδήλατο λόγω καταιγίδας. Περίμενα 10-15 λεπτά ώστε να κοπάσει και μετά ξανακαβάλησα το ποδήλατό μου και πήγα σπίτι. Άρα, έλιωσε και η βροχή ως δικαιολογία για την αποφυγή της μετακίνησης στην πόλη με ποδήλατο (που ούτως ή άλλως, δε βλέπω να πτοεί τους αναβάτες των μηχανών ιδιαίτερα).

Ποδηλατόδρομοι
Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον ενθουσιασμό μου που ακόμα και στις οπισθοδρομικές πόλεις της Ελλάδας (δηλαδή την Αθήνα και μερικές άλλες) πάρθηκε η απόφαση να γίνουν ποδηλατόδρομοι. Αν και δεν πιστεύω ότι αυτό θα δώσει ιδιαίτερη ώθηση στην αστική ποδηλασία ως μέσο μετακίνησης, τέτοιες κινήσεις πάντα είναι ευπρόσδεκτες γιατί δείχνει ότι οι προσπάθειες όλων σας δεν πήγαν χαμένες. Μπράβο σας!

Απλά να τονίσω ότι στη χώρα μας το αύριο οδηγεί στη χώρα του ποτέ, γι΄ αυτό, ειδικά τώρα που βλέπουμε ότι κάτι γίνεται πρέπει να κάνουμε τις διαδηλώσεις ακόμα πιο μεγάλες, ακόμα πιο έντονες για να εδραιώσουμε κάτι και να μη μείνουμε εφησυχασμένοι με τις εξαγγελίες.