mbike.gr ο κόσμος του ποδηλάτου
Ακούγεται μεν σαν ΕΝΦΙΑ, αλλά δεν είναι ο ειδεχθής φόρος που ήρθε σαν ένα προσωρινό μέτρο σωτηρίας και έμεινε σαν άλλος ένας οικονομικός βραχνάς στην πλάτη μας.
Κείμενο: Giannis Voukelatos
Φωτογραφία: Dan De
Ακούγεται μεν σαν ΕΝΦΙΑ, αλλά δεν είναι ο ειδεχθής φόρος που ήρθε σαν ένα προσωρινό μέτρο σωτηρίας και έμεινε σαν άλλος ένας οικονομικός βραχνάς στην πλάτη μας.
Δεν το κρύβουμε, επιδιώξαμε τον παραλληλισμό, εμπνευσμένοι από το ΦΠΑ, τον ποδηλατικό «Φτάνω Παντού Αργά» βεβαίως.
Ο EnFIA δεν είναι τίποτε άλλο από ποδηλασία σε ρυθμό αντοχής και ένα κάλεσμα στους μόνιμους ή περιστασιακούς της οπαδούς να δραστηριοποιηθούν στα πλαίσια προπονήσεων του αγαπημένου μας κλαμπ. Οπαδοί Αντοχής Εν Δράσει λοιπόν, αλλά το ΟΑΕΔ, αρκετά basse classe, παραπέμπει περισσότερο σε μεροκάματο στην οικοδομή παρά στο ευγενές σπορ της. Μετάφρασέ το στη γλώσσα της εποχής, τα εγγλέζικα ντε, και έχεις το κομψότατο EnFIA (= Endurance Fans In Action).
Περί προπονήσεων λοιπόν ο λόγος. Σε ρυθμό αντοχής, μπρεβετάδικο. Για να χτίσουμε τη βάση όπως θα έλεγαν και οι θεωρητικοί, αν και κάποιοι από εμας δεν ξεκολλάμε από αυτή με τίποτα. Ή πτυχίο με 5 θα πάρουμε ή αιώνιους φοιτητές μας βλέπω.
Για την Ιστορία
Δεν πάνε πολλά χρόνια που η εικόνα του «αγωνιστικού» ποδηλάτου πήγαινε πακέτο με λεβεντόκορμους ψηλόλιγνους αναβάτες που κινούνταν με σβελτάδα και άνεση σε σφιχτά γκρουπάκια στην παραλιακή ή στη Βουλιαγμένης, ενίοτε και με κάποιο αυτοκίνητο συνοδείας για ασφάλεια και ολίγη γκλαμουριά.
Ο πολύς κόσμος θεωρούσε αδιανόητο να πάρει ένα τέτοιο ποδήλατο και να κάνει βόλτες στα οδοστρώματα δίπλα στα μηχανοκίνητα τροχοφόρα. Κάτι με τους παλαίμαχους αθλητές που προετοιμάζονταν για αντίστοιχους αγώνες, κάτι με τα μπρεβέ που σιγά σιγά άρχισαν να γίνονται γνωστά και οι ενδιαφερόμενοι να πληθαίνουν, οι εποχούμενοι της παραλιακής άρχισαν να βλέπουν γκρουπάκια από μάλλον ενήλικες, μάλλον λιγότερο λιγερόκορμους τύπους, ενίοτε με τούμπανο κοιλίτσα αντί για γάμπες, ντυμένους με κολάν – σα σούργελα, που θα έλεγε κι ο Πανούσης, να κόβουν βόλτες με ταχύτητες γύρω στα 25 με 30 χλμ. και να παρεμποδίζουν θρασύτατα την απρόσκοπτη κυκλοφορία των οχημάτων στη δεξιά λωρίδα.
Οι ολίγοι τολμηροί γρήγορα έγιναν πολλοί, κάποια από τα γκρουπάκια απόχτησαν νομική υπόσταση, τα μπρεβέ και οι συμμετέχοντες σε αυτά πολλαπλασιάστηκαν και αναπτύχθηκαν πλέον πανελλαδικά.
Μπλέ – Νορμάλ
Πρωτοπόροι σε αυτή την πορεία οι Μπλέδες, ο μεγαλύτερος ποδηλατοτουριστικός σύλλογος στο χώρο με μέλη ανά το πανελλήνιο. Και αυτοί, όπως και πολλοί άλλοι, ξεκίνησαν σαν μια παρέα, ένα σφιχτοδεμένο γκρουπ, που έκαναν τις προπονήσεις τους όλοι μαζί, πήγαιναν στα μπρεβετάκια παρέα και ήξεραν ο ένας τον άλλο σαν κάλπικη δεκάρα. Γρήγορα ο σύλλογος εμπλουτίστηκε με νέα μέλη που έφεραν πληθώρα ποδηλατικών ενδιαφερόντων και ικανοτήτων. Η αρχική ΜΩΤ των 25-26 χλμ. των προπονήσεων είχε ήδη γίνει 28-30 χλμ. με το πέσιμο της κοιλίτσας και τη γράμμωση της γάμπας, με το καινούργιο αίμα να την σπρώχνει συνέχεια προς τα πάνω. Πάει πια καιρός που τα 30 έγιναν παρελθόν, και η κλασσική βραδινή της Τετάρτης κινείται πλέον μόνιμα στα πλαίσια των 33 με 35 χλμ. Επιδόσεις αξιοζήλευτες για 40-50άρηδες ερασιτέχνες χωρίς προπονητικό team και πάσης φύσεως υποβοήθηση – διότι κοινό χαρακτηριστικό όλων των μελών, εκτός από την αγάπη για το ποδήλατο, είναι ο απόλυτος σεβασμός του ευ αγωνίζεσθαι.
Τάσεις και αντι-τάσεις
Όλα ωραία και καλά, αλλά έλα που κάποιοι ήμασταν και παραμείναμε ανεπίδεκτοι προόδου (μεταξύ αυτών και ο υποφαινόμενος).
Έτσι σιγά σιγά δημιουργήθηκαν διάφορες τάσεις, όπως:
– Αρνητές συμμετοχής: Άσε ρε, δεν πάω μαζί τους να μου βγει η Παναγία, καλύτερα βολτούλα με το φιλαράκι. Οι τύποι έκοψαν λάσπη και σπάνια εμφανίζονται πλέον στις επίσημες προπονήσεις.
– Εξαπατημένοι: Είπανε πως θα πάνε ζώνη 2 σήμερα κι εγώ τό χαψα πάλι. Το λάδι μου ‘βγαλαν τ’ αλητόπαιδα. (Καταβάλλεται εμφανώς προσπάθεια αλλοίωσης των εκφράσεων της καθομιλουμένης για προφανείς λόγους).
– Αισθηματίες: Μου αρέσει να τα βλέπω τα παλιόπαιδα έστω και για λίγο, μιας και πάλι θα με εγκαταλείψουν στα λιμανάκια.
– Κρυφο-προπονησάκηδες: ρε σύ, λόγω γρίπης έχω μείνει λίγο πίσω. Είσαι για καμιά προπονησούλα σήμερα να φτιάξουμε φυσική κατάσταση; Δεν θέλω να γίνω ρόμπα την Τετάρτη.
– Αναποφάσιστοι: Ναι, μέσα για γκρούπ Β, και εγώ μαζί σας, δεν τα μπορώ άλλο τα τούμπανα
– Δημιουργικοί: Ρε αφού πάω πάντα αργά, δεν προσκαλώ και άλλους να κάνουμε όλοι μαζί το ίδιο; Εδώ τα ονόματα θα τα πούμε: ΦΠΑ και Chief Διαμάντης.
– Διορατικοί: Έλα ρε, αυτός μόνος του θα πηγαίνει. Άκου ΦΠΑ. (Μέσα πέσαμε πανάθεμά μας. Το ΦΠΑ είναι πλέον θεσμός, με 50 συμμετοχές σε κάθε προπόνηση).
– Κρυφοτεμπέληδες-Ζαμανφουτίστες: Εγώ και βόλτα θα πάω μαζί τους, και το ρυθμό μου θα ακολουθήσω. Κάπου θα με περιμένουν, αλλά αν τύχει και βαρεθούν το δρόμο της επιστροφής τον ξέρω.
– Τα τούμπανα τα ίδια: Πάτα ρε πατάτα – είπαμε ευπρέπεια στη γλώσσα – έτσι που πας θα μας ρίξεις τη μέση κάτω από 35. Ομολογώ ότι αυτός ο διάλογος είναι καθαρά προϊόν της φαντασίας μου – ποτέ δεν τον έχω ακούσει. Πώς θα μπορούσα άλλωστε με το ρυθμό που πάω;
Ιδού ο νυμφίος, ουπς ο ένφιας, έρχεται
Κάπου σε όλη αυτή την πορεία, και μετά από πολλές αναλύσεις, συζητήσεις κλπ, η ανάγκη για μια προπόνηση ανάμεσα στις υπάρχουσες εκδοχές, σε ρυθμούς καθαρά αντοχής, έγινε πεποίθηση σε κάποιους από εμάς. Η πρώτη απόπειρα που έγινε στις αρχές του 2016 δεν περπάτησε για διάφορους λόγους, άφησε όμως μια θαυμάσια γεύση σε όσους είχαν την τύχη να συμμετάσχουν στα πολύ λίγα οργανωμένα ξεκολλήματα (προς τα πίσω) του επονομαζόμενου τότε γκρουπ Β και τη διαπίστωση των τότε οδηγών Β-Β ότι μπορούν να συνεργαστούν άψογα σε αυτό το ρυθμό.
Η ιδέα δουλεύτηκε κι άλλο με αρκετούς ενδιαφερόμενους, η αρχική κρούση στον Πρόεδρο έτυχε ευνοϊκής αποδοχής, και η κουβέντα με τον Αντιπρόεδρο έφερε την πρόσκληση να παρουσιαστεί στη σύσκεψη του ΔΣ Ιανουαρίου. Μιλ μερσί,και το εννοούμε απόλυτα, στο ΔΣ για την άκοπη και ταχύτατη αποδοχή της πρότασης.
EnFIAρα – Ήρθε για να μείνει
Σαν το ομόηχο, το απεχθέστατο, το υποτίθεται προσωρινό χαράτσι, φαίνεται ότι ήρθε για να μείνει.
Η συμμετοχή στις δύο πρώτες προπονήσεις ήταν πραγματικά καλή και ο ρυθμός θαυμάσιος. Περάσαμε καταπληκτικά, με ενισχυμένη την όρεξη για αστεία και πειράγματα, και γυρίσαμε σπίτια μας μετά από μια αποτελεσματική προπόνηση κεφάτοι, με πόδια σχεδόν φρέσκα, και με αρκετή ενέργεια για να ασχοληθούμε και με άλλα πράγματα. Μπας και γλιτώσουμε και καμιά παντόφλα. Γιατί δεν είναι μόνο το πότε γυρνάς αλλά και το πώς γυρνάς.
Οι ενδείξεις για το μέλλον είναι πολύ ενθαρρυντικές καθότι η ιδέα έχει αγκαλιαστεί από πολλά και έμπειρα μέλη του κλαμπ, ξεπερνώντας κατά πολύ τις προβλέψεις των εμπνευστών και απ’ ότι φαίνεται και τους ίδιους τους εμπνευστές.
Και κλείνοντας
Φίλοι Μπλε όλων των τάσεων, καθώς και φίλοι του κλαμπ που αγαπάτε το ρυθμό αντοχής, απολαύστε μαζί μας τον EnFIA. Μη φοβάστε, είμαστε φερέγγυοι. Και επί πλέον ο καινούργιος φόρος δεν δαγκώνει την τσέπη σας. Πληρώνετε μόνο σε ιδρώτα – τον καφέ σας βέβαια σε μετρητά.
Γιατί EnFIA χωρίς καφέ δεν νοείται.
