Ο ορισμός του περίεργου.
Απάντηση στο άρθρο του Νίκου Κριμπάλη-Σκέψεις του ποδαριού-Είμαστε εμείς τελικά περίεργοι ή οι υπόλοιποι;
Περίεργος είναι αυτός που παρεκκλίνει από το καθιερωμένο ή το σωστό και λογικό. Επίσης, περίεργος είναι αυτός που κινεί την περιέργεια, την έντονη απορία.Και ναι, ως ποδηλάτισσα είμαι περήφανη που παρεκκλίνω από το καθιερωμένο, αν αυτό είναι η συνηθισμένη βόλτα στο κέντρο το Σάββατο ή την Κυριακή το πρωί, με τσιγάρο στο χέρι και κοινωνικά σχόλια να συνοδεύουν τον καφέ. Μια εξόρμηση στη φύση είναι το καλύτερο δώρο που μπορώ να κάνω στον εαυτό μου, ιδίως όταν ζω σε μια χώρα σαν τη δική μας. Για πολλούς λόγους! Ακόμα και στο σύντροφό μου δωρίζω το απόγευμα που επιστρέφω ή και το βράδυ,-αν δεν έχει την ίδια αγάπη για το ποδήλατο- έναν εαυτό γεμάτο ικανοποίηση. Ένα μεγάλο χαμόγελο σχηματισμένο από μυρωδιές, βαθιές αναπνοές και την ελευθερία που μου προσφέρουν οι πεταλιές μου!
Επίσης, περίεργος είναι αυτός που κινεί την περιέργεια, την έντονη απορία. «Κουμπώνουμε τα πόδια στα πετάλια, ξυρίζουμε τα πόδια, φοράμε κολάν με τιράντες». Ναι, λογικό να τραβούν τα βλέμματα αυτοί οι άντρες! Αυτοί οι άντρες θέλουμε να τραβούν τα βλέμματα. Αυτοί που με αφορμή το πάθος τους για ποδηλασία- γιατί είναι πάθος, όπως και να το κάνεις- γκρεμίζουν τα στερεότυπα, έχουν το θάρρος να ντυθούν διαφορετικά και να ριχτούν στην περιπέτεια. Ακόμα κι αυτό το κούμπωμα του ποδηλατικού παπουτσιού με το πετάλι δείχνει το ρίσκο και την αφοσίωση που χρειάζεται για να πας μακριά! Να κάνεις κάτι. Να δράσεις και να αντισταθείς σ’ αυτόν που σου λέει «Τι θες και τρέχεις στα βουνά!» , «Είναι επικίνδυνοι οι δρόμοι.», «Έχουμε κρίση, κι εσύ επενδύεις στο πάθος σου; Πολυτέλεια!».
Και κάτι τελευταίο. Πόση έμπνευση μπορεί να δώσει σε κάποιον, ακόμα κι αν δεν είναι λάτρης του ποδηλάτου, ένα καινούργιο ή παλιό κουρσάκι, ένα mountain bike, ακόμα και μια αφίσα που απεικονίζει ποδήλατα, μέσα σε ένα σαλόνι; Πώς γεννιόνται οι ιδέες που τόσο έχουμε ανάγκη, ιδίως στη σημερινή εποχή; Σίγουρα όχι από τη βασίλισσα τηλεόραση των περισσότερων σαλονιών.
Κι αν πολλαπλασιαζόντουσαν απότομα οι ποδηλάτες σε κάθε πόλη; Κι αν άλλαζε η μόδα στη διακόσμηση των σαλονιών μας; Κι αν δωρίζαμε πιο πολλά ποδήλατα σε πιο πολλά παιδιά; Ποιο θα ήταν το μέλλον μας; Ας γίνουμε πιο πολλοί οι «περίεργοι», να πολλαπλασιαστεί η χαρά!