«Kio Stories»

Το ποδήλατο είναι διασκέδαση, συντροφικότητα και υγεία

Κείμενο: Γιώργος Κιοιλόγλου

Με τον Jan, υπεύθυνο πωλήσεων στην Kleyn, στο Vuren της Ολλανδίας, είχαμε βεβαίως ξανασυνεργαστεί. Μόλις σήμερα το πρωί όμως, παρατήρησα στους τοίχους του μικρού του γραφείου, τον πίνακα από φελλό με τις φωτογραφίες των ποδηλάτων του, τον ίδιο με ποδηλατικά ρούχα, λασπωμένα ή κουρσάδικα. Λεπτός, υγιής και χαρούμενος πόζαρε με φόντο τις λίμνες, τα δάση και τα χιόνια, πότε πάνω σε κουρσάκι, πότε με ΜΤΒ, σε μικρά ρεστοράν ή απολαμβάνοντας μια μπίρα με την ποδηλατική του παρέα κάποιο βράδυ. Δεν άργησα να του δηλώσω σύντροχος, που μάλιστα στην Αθήνα ανήκει σε μια ομάδα φίλων με τον όνομα Άγιοι και να του πιάσω τη σχετική κουβέντα.

Τι το ήθελα;

«Λατρεύω το ποδήλατο» ξεκίνησε να μου λέει ενθουσιασμένος που βρήκε ποδηλάτη και μάλιστα «Άγιο», από την Ελλάδα! «Το ποδήλατο είναι διασκέδαση, συντροφικότητα και υγεία. Εκτός του ότι πηγαινοέρχομαι στη δουλειά με αυτό, 3-4 φορές την εβδομάδα θα κάνω ποδήλατο με τους φίλους μου, με διάφορους τρόπους. Ή θα πάμε σε χώμα, να ανέβουμε μικρούς λόφους στο δάσος ή θα πάμε πολλά χιλιόμετρα με τα Rennräder. Πάντα οι 2-3 πιο δυνατοί πάνε μπροστά, εναλλάξ, αλλά όλοι μαζί μέχρι να δυναμώσουν οι πιο νέοι». Οι πιο νέοι; «Όχι», μου λέει, «κανένα ρόλο δεν παίζει η ηλικία! Μόνο διάθεση χρειάζεται. Είναι χαρά να ποδηλατείς πλάι σε ποταμάκια και δέντρα, να βρίσκεις δρόμους που ενώνουν τα χωριά χωρίς να ακούς αυτοκίνητα ή τον θόρυβο της πόλης, να νιώθεις την επαφή με τον εαυτό σου και την φύση μόνο!»
Μέχρι εδώ καλά, συμφωνούσα και καταλάβαινα όπως καταλαβαίνονται οι απανταχού ποδηλάτες.

Όμως..
Όσο όμως περιέγραφε ο Jan τις ποδηλατικές συνήθειές του αλλά και της χώρας γενικότερα τόσο οι συγκρίσεις με την Ελλάδα… ασύγκριτες.

«Ναι, οργανώνουμε ποδηλατικές εκδρομές των 3-5 ημερών, σε κάθε χωριό μικρό ή μεγάλο, υπάρχει ξενοδοχείο έτοιμο να φιλοξενήσει ποδηλάτες με ότι χρειάζονται. Δεν προγραμματίζουμε ποτέ τίποτα, όπου κι αν σταθούμε θα βρούμε αυτό που ονειρεύεται ο κουρασμένος αναβάτης». Καλά αυτό το έχουν κάνει κι άλλοι και μάλιστα Άγιοι! Παρακάτω σοβαρεύουν τα πράγματα:

«Ναι, 100 χιλιόμετρα χωρίς φανάρι, χωρίς διακοπή, χωρίς αυτοκίνητο, μόνο ποδηλατόδρομος»

«Ναι, είμαστε ασφαλισμένοι όλοι εδώ, δεν νομίζω να κάνει κάποιος ποδήλατο χωρίς ασφάλεια»

«Ναι, μαθαίνουμε τα παιδιά να ποδηλατούν, αλλά η εκπαίδευση της οδηγικής ποδηλατικής συμπεριφοράς αφορά το σχολείο»

Κι αυτό βέβαια που δεν μπορούσα να πιστέψω αλλά με διαβεβαίωσε ότι είναι 100% αλήθεια, ήταν το εξής:

«Ναι, είναι έτσι: Εδώ, σε περίπτωση ατυχήματος ποδηλάτου με αυτοκίνητο το δίκιο το έχει πάντα το ποδήλατο! Πάντα! Κι ας έχει παραβεί το κόκκινο! Καταλαβαίνεις πως προσέχουν τα ποδήλατα».

Όπως θα έπρεπε να προσέχουν, σκέφθηκα με παράπονο
Προσπάθησα να του εξηγήσω το ποδηλατικό γίγνεσθαι της Ελλάδας, τις δυσκολίες, τους ανύπαρκτους δρόμους, μαζί με την σχεδόν ηρωική προσπάθεια κάποιων ομάδων όπως των Αγίων ή κάποιων ατόμων να κάνουν πιο ποδηλατική μια πόλη που δεν αγαπά το ποδήλατο. Καταλάβαινε και κουνούσε συγκαταβατικά το κεφάλι, χωρίς να αντιλαμβάνεται τους λόγους.

Ο Jan (Strava: Jan Groeneveld), μπορεί να διαισθάνθηκε τον θαυμασμό ή και τη ζήλια μου με κάθε του περιγραφή και με αποχαιρέτησε με την υπόσχεση, όταν έρθει διακοπές στην όμορφη Ελλάδα, να ποδηλατήσουμε στην Αθηναϊκή Ριβιέρα. Αμέσως φαντάστηκε μια εξαιρετική διαδρομή κατά μήκος της θάλασσας, με τον ελληνικό ήλιο και τις παραλίες για μπάνιο. Υπερθεμάτισα ότι είναι πράγματι απολαυστική, ο πιο δημοφιλής προορισμός για τους Αθηναίους ποδηλάτες, δροσερή τα βράδια του καλοκαιριού και ηλιόλουστη το χειμώνα, ότι προσφέρει ανεπανάληπτα ηλιοβασιλέματα, κι ότι είναι μοναδική σε όλη την Ευρώπη! Αλλά επίσης ευχήθηκα, από μέσα μου, να μην χρειαστεί να απολογηθώ για τη συμπεριφορά των οδηγών ούτε να τον προειδοποιήσω για μηδενική ποδηλατική πρόβλεψη της Αττικής. Μακάρι να έρθεις Jan, είναι φιλόξενη η χώρα μου, αλλά όχι για τους ποδηλάτες της.

Ξαναφέρνω στο νου μου την κουβέντα μέσα στο αεροπλάνο από το Άμστερνταμ. Φτάνοντας στην Αθήνα, από ψηλά η πόλη λαμποκοπά  στο σκοτάδι της νύχτας, φαίνεται υπέροχη, στολισμένη στην ακτογραμμή της, απλωμένη κάτω από έναν ουρανό, που ξέρω ότι είναι ο γαλανότερος του κόσμου.