GB… GB… GBI!

Το σύνθημα που άκουγες να φωνάζουν με χαρά και ενθουσιασμό τα μέλη της Αιγυπτιακής GΒI ομάδας, τόσο στην εκκίνηση όσο και στον τερματισμό.

Κείμενο: Σέβη Μπαμπούλη
Φωτογραφία: Πέτρος Χαρπαλής

Εύηχο, με παλμό, από τους ήχους που «γράφουν» στο μυαλό, που σου μένουν. Σύνθημα κατάλληλο για τίτλο αυτού του άρθρου… Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι ο εναλλακτικός τίτλος ήταν «τραβάτε με κι ας κλαίω»!

Δε θα βρεθεί – πιστεύω – ούτε ένας από τους 360 συνολικά συμμετέχοντες στο GBI, αριθμός ρεκόρ για τη συγκεκριμένη διοργάνωση, που να μη συμφωνήσει μαζί μου ότι η φετινή διαδρομή ήταν για γερά πόδια και νεύρα! Θα αναφέρω επιγραμματικά τα στατιστικά στοιχεία της διαδρομής: 7 ημέρες, περίπου 900 χλμ., πάνω από 10.000μ. συνολικά υψομετρικά, 5 χώρες, 360 ποδηλάτες από όλον τον κόσμο με τον μεγαλύτερο να είναι 72 ετών και το νεότερο 17! Και φυσικά όλα αυτά για ένα σκοπό: τη φιλανθρωπία. Θα έλεγε κανείς που είναι έξω από όλο αυτό, ότι η κούραση που βιώνουμε οι GBIers είναι υπερβολική ή και το αντίθετο ότι πάμε για διακοπές. Δε θα το αρνηθώ, σίγουρα το ταξίδι γίνεται και για λόγους αναψυχής, αλλά όταν η όλη σου προσπάθεια έχει ένα στόχο, τότε πεισμώνεις και δε σταματάς μέχρι να τον εκπληρώσεις. Δεν είναι μόνο η προσωπική σου ανταμοιβή, αλλά είναι και το χαμόγελο των παιδιών και ίσως το παράδειγμα που μπορεί να δίνεις. Και είναι και η προτροπή στους γύρω σου να βοηθήσουν προσφέροντας αλλά και να δουν ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα πέρα από το στενό κύκλο της καθημερινότητάς τους.

Το φετινό GBI μας οδήγησε από τη Βενετία στη Στουτγάρδη. Κατά τη διάρκεια αυτού του ξεχωριστού ταξιδιού διασχίσαμε πέντε χώρες, είδαμε τρομερά τοπία, καταπράσινα δάση και απέραντες κοιλάδες, όπως η Alto Adige με τις απέραντες εκτάσεις με μηλιές και καταλάβαμε ότι δε λέγεται τυχαία η φρουτοπία της Ευρώπης. Ποδηλατήσαμε παράλληλα σε ποτάμια, όπως το Adige, το Ρήνο και λίμνες, όπως η Lago Caldonazzo και η απέραντη λίμνη Constance. Ποδηλατήσαμε με ήλιο, βροχή ακόμα και με χιόνι. Περάσαμε από πόλεις και γραφικά χωριά. Εισπράξαμε το μπράβο αλλά και βλέμματα όλο απορία από τους περαστικούς. Προσπαθήσαμε να συνεννοηθούμε σε όποια γλώσσα μπορούσαμε και είδαμε καλλιτέχνες να εκθέτουν τις παράξενες δημιουργίες τους αξιοποιώντας τα στοιχεία της φύσης. Απολαύσαμε να ποδηλατούμε με ασφάλεια σε απέραντους ποδηλατόδρομους που μας οδηγούσαν από τη μία χώρα στην άλλη. Εκεί ήταν που σκεφτόμασταν με ένα παράπονο πόσο πίσω είναι η χώρα μας σε θέμα υποδομών αλλά και ποδηλατικής παιδείας. Και φυσικά κάναμε τρομερές αναβάσεις, κατακτώντας το πολυπόθητο για τους περισσότερους ποδηλάτες, Passo Stelvio στα 2.750μ. και το Offenpass.

Μπορεί να ήμουν η μόνη γυναίκα της φετινής Ελληνικής αποστολής αλλά δεν αισθάνθηκα ούτε στιγμή μόνη. Είχα δίπλα μου άλλους 6 ποδηλάτες από το Ble cycling club να με έχουν το νου τους και να με εμψυχώνουν – εντάξει, ένας από αυτούς, πολύ περισσότερο από τους υπόλοιπους, μιας και πίσω στο σπίτι περιμένει να του μαγειρεύω και να του μεγαλώνω το γιο…

Στο φετινό GBI πονέσαμε, κουραστήκαμε, ιδρώσαμε αλλά η ανταμοιβή μας είναι ανεκτίμητη. Οι δεκαέξι ποδηλάτες της Ελληνικής Ομάδας κατάφεραν να συγκεντρώσουν 10,000€ για τα Παιδικά Χωριά SOS της Βάρης αλλά και να βάλουν άλλο ένα «τικ» στο κουτάκι των εμπειριών τους!

Για μια ακόμα χρονιά, είχαμε την τύχη να πάρουμε βοήθεια από χορηγούς (την Alcatel – Lucent και τη Vodafone Ελλάδος), από μεγάλους δωρητές (το Leroy Merlin και τον όμιλο Υγεία / Μητέρα) και από το σταθερό χορηγό μετακίνησής μας (Aegean Airlines). Τους ευχαριστούμε όλους θερμά! Όπως ευχαριστούμε και τον κάθε ένα ξεχωριστά από τους φίλους, συναδέλφους, συγγενείς που με τη μικρή ή μεγαλύτερη δωρεά τους προς τα Χωριά SOS, βοήθησαν να είναι πετυχημένη μια ακόμα GBI προσπάθεια!