Σκέψεις του… ποδαριού, από το Ble Cycling Club

Πόσο περίεργοι τύποι είναι οι ποδηλάτες;

Κολάν, ξυρισμένο πόδι, κρέμες, γυαλιά ηλίου χειμώνα καλοκαίρι και ατέλειωτα χιλιόμετρα. Ατέλειωτη ευτυχία δηλαδή! Εμείς είμαστε τελικά περίεργοι ή οι υπόλοιποι;

 

Aπό τον Νίκο Κριμπάλη, Ble Cycling Club

 

Απολογιστικά, έχοντας μια ποδηλατική εμπειρία κάποιων ετών και συναναστροφής με φίλους και παρέες με παρόμοια γούστα, χόμπι και συνήθειες, ένα έχω να πω: Είμαστε περίεργοι τύποι!

Μην κοιτάτε που τα κοντινά μας πρόσωπα έχουν συνηθίσει αυτό που κάνουμε και δεν αντιδρούν όπως θα έκανε κάποιος που μας γνωρίζει για πρώτη φορά. Όχι, δεν μας κατανοούν, απλά τα θεωρούν πλέον δεδομένα.

Τι περίεργο κάνουμε λοιπόν;

–Δεν φοράμε εσώρουχα. Η εμπειρία έχει δείξει ότι η τριβή με το εσώρουχο σε συνδυασμό με ιδρώτα και πολλές ώρες ποδηλασίας δημιουργεί εγκαύματα και ερεθισμούς στο δέρμα, πράγμα που μας φέρνει στο δεύτερο περίεργο που κάνουμε.

–Αλειφόμαστε με «Chamois» κρέμα. Μειώνει τις τριβές που δημιουργούνται κατά την κίνηση και την επαφή με τη σέλα του ποδηλάτου. Επιπλέον έχει και μια αντιμυκητιασική δράση.

Συνεχίζω…

• Κολάν με τιράντες (bib). Φοράμε κάτι περίεργα κολάν με τιράντες που βεβαίως είναι άνετα, προστατεύουν από την επαφή με τη σέλα και είναι και λίγο ακριβούτσικα. Σίγουρα ένα καλό κολάν έχει πλεονεκτήματα, αλλά… μην ανοίξετε την πόρτα ντυμένοι μόνο με αυτό όταν κτυπήσει το κουδούνι σας.
• Ξυρίζουμε τα πόδια μας. Συγνώμη, δέκατα του δευτερόλεπτου σε ατομική χρονομέτρηση το θεωρείτε λίγο; Άσε που αισθητικά το αποτέλεσμα είναι πολύ βελτιωμένο. Έχω διαβάσει ότι και ιατρικά οφέλη υπάρχουν σε περίπτωση τραυματισμού ή εφαρμογής κρέμας ή και μασάζ ακόμη.
• Κουμπώνουμε τα πόδια στα πετάλια. Στον μέσο αστικό ποδηλάτη αυτό φαίνεται περίεργο, αλλά το να νιώθεις ένα με το ποδήλατο είναι μεγάλο πλεονέκτημα. Επιπλέον μπορείς να χρησιμοποιήσεις πρόσθετους μυς για να βελτίωση της απόδοσης.
• Φοράμε γυαλιά. Αυτό από μόνο του δεν ακούγεται περίεργο, μέχρι να δει κάπως το σχήμα, το υλικό και το χρώμα των γυαλιών που φοράμε. Όταν δε από μέσα υπάρχει και πρόσθετο γυαλί με βαθμούς για την όραση, τότε το θέμα γίνεται λίγο σουρεαλιστικό.
• Τρώμε και πίνουμε πάνω στο ποδήλατο. Αναγκαστικά. Οι διαδρομές πολλές φορές είναι μεγάλες, οι καιρικές συνθήκες, η ενέργεια που απαιτεί αναπλήρωση πολλές φορές πρέπει να είναι άμεση και συχνή, οπότε δεν είναι δυνατόν να κάνουμε μία στάση κάθε φορά που πρέπει να φάμε ή να πιούμε κάτι.

Αναλόγως ανεκτικότητας της συντρόφου μας, κάνουμε και άλλα περίεργα πράγματα. Κρίνοντας από τον εαυτό μου…

• Η θέση του ποδηλάτου είναι στο σαλόνι του σπιτιού. Οι αποθήκες είναι για τα ξύλα του τζακιού. Αυτό έχει πλεονεκτήματα, όπως να το χαϊδεύεις και να το θαυμάζεις κάθε πρωί, αλλά έχει και το μειονέκτημα ότι μετά από κάθε βόλτα, πρέπει να σφουγγαρίζεις τις ρόδες και να καθαρίζεις επιμελώς το ποδήλατο.
• Σαββατοκύριακα είσαι χαμένος. Εξ’ ορισμού, το ΣΚ είναι οι δύο ημέρες που αφιερώνουμε στα long rides και σε άλλες αθλητικές δραστηριότητες. Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές ξεφεύγει το πράγμα και παρασυρόμαστε από τον καιρό και την παρέα.
• Εξαντλητικές μεγάλες διαδρομές. Αρκετές φορές με πολύ ζέστη ή πολύ κρύο, με βροχή η αέρα, φτάνουμε στα όρια μας δοκιμάζοντας τις αντοχές μας σε διαδρομές που δεν φανταζόμαστε ότι θα κάνουμε.

Όλα τα παραπάνω τα μοιραζόμαστε με φίλους και μια συνηθισμένη αντίδραση συνοψίζεται στην παρακάτω ερώτηση;

Μα καλά, η γυναίκα σου τι λέει;

Εδώ αναλόγως με την κατάσταση της σχέσης και πολλούς άλλους παράγοντες, υπάρχουν οι παρακάτω εκδοχές της απάντησης:

• Της συμπάθειας. Εεε… τι να πει και αυτή.
• Της βαρβατίλας. Σιγά μην μιλήσει κιόλας.
• Της λύπησης. Ναι μωρέ την καημένη, δεν μιλάει.

Συμπέρασμα: Ίσως κάποια πράγματα τα έχουμε συνηθίσει και δεν μας κάνουν εντύπωση, γεγονός όμως είναι ότι το χόμπι μας έχει κάποια στοιχεία που προκαλούν. Είμαι σίγουρος ότι στις επόμενες ημέρες και βόλτες θα ανακαλύψουμε και άλλα.