Τι 200άρι,… τι 300άρι…

Μοναδική εμπειρία στο κλασικό πλέον  ble brevet της Αταλάντης!

Κείμενο, φωτογραφίες: Γρηγόρης Αγγελόπουλος

«Θέλω ένα 300άρι» η σκέψη κολλημένη από πέρσι… ήθελα όμως να είμαι προετοιμασμένος (όσο το δυνατόν), ώριμος από 200άρια (όσο το δυνατόν) και το βασικότερο κατασταλαγμένος στην παρέα εκείνη που απλά θα το απογείωνε (θα επανέλθω αργότερα σε αυτό).

Η Αταλάντη ήταν το πρώτο της χρονιάς, το διοργάνωνε το αγαπημένο μου Club, βατό από υψομετρικά και το μόνο που έμελε ήταν ο καιρός να είναι σύμμαχός μου όπως και στη Νεμέα.

Η κουβέντα στο παρεάκι του Ble_ΦΠΑ είχε γίνει. Κάποιοι δήλωσαν θετικά, κάποιοι το σκέφτηκαν για λίγο και εγώ απλά την έπεσα στον Chief για να το κλειδώσουμε. Και για τους δύο μας κοινό στοιχείο ήταν το πρώτο μας 300άρι (αν και ο Chief έχει άλλα σχεδόν 17 παρά κάτι 300άρια λόγο Σπαρτακιάδων_άουτς!), κοινή και η λογική της συμμετοχής μας.

Μια λογική που είναι εύκολο να δηλώσεις λάτρης και οπαδός αλλά δύσκολο να τηρήσεις. «Ξεκινάμε, το πάμε, καθόμαστε σηκωνόμαστε, ανεβαίνουμε κατεβαίνουμε, αλλά μένουμε μαζί μέρα νύχτα και φτάνουμε μαζί έστω κι αν χάσουμε μετάλλιο». Το μόνο που έμελε ήταν να βρούμε συμμάχους και να ξεκινήσουμε.

Και οι μέρες κοντοζύγωναν με τον καιρό να δείχνει την εξαιρετική διάθεσή του. Εξαιρετικοί όμως και οι φίλοι που κλείδωσαν στη λογική μας και επιβεβαίωσαν τη συμμετοχή τους. Θανάσης με το δίτροχο τροχόσπιτό του, Στέλιος με την εμπειρία και το μαγικό τέμπο του (σε έχω κοπιάρει τρελά το είδες άλλωστε), Δημήτρης με την τεράστια θέλησή του.

Αγγελική με Bill δήλωσαν συμμετοχή αλλά με ξεκάθαρα διαφορετική στρατηγική, αφού μάλλον φορτίζονται καθημερινά σε τριφασικό 220V και έχουν τουμπανιάσει οργανικά.

Ψυχικά, να είχα τα νιάτα τους και κανένα 300άρι δεν θα με έκανε να βγάλω πρόγραμμα για το πώς θα το τρέξω. Και μπράβο σας παίδες!!

18.02.16 Σάββατο, 07:10 και ναι ξεκινήσαμε.

Τα όσα πριν τα γνωρίζετε. Προπονήσεις που ποτέ δεν είναι αρκετές, μπλα μπλα και chat, μακαρονάδες να τρώγονται απ’ ευθείας από κατσαρόλα και φυσικά άγχος που ξεσπάει σε πόδια, έντερο, μέση ή ότι άλλο.

Τα όσα μετά τα φαντάζεστε (ή και κάποια τα γνωρίζετε). Γκρουπάρισμα στις ευθείες και  κουτσομπολιό μπόλικο, ο καθένας τον χαβά του στις ανηφόρες και μούγκα, μάσα όπου βρούμε και σχεδόν όλοι σε φάση ουρολοίμωξης («ποτίσαμε» όοοοοολη την Βοιωτία).

Τo ένα όμως που το απογείωσε και δεν το γνωρίζετε είναι πως για 300 χιλ. και σχεδόν 20 ώρες ποδηλατήσαμε όπως ακριβώς το σχεδιάσαμε, περνώντας όσες μοναδικές στιγμές μας χάρισε αυτό το brevet αυτήν την απίστευτη μέρα μέσα από όλες εκείνες τις διαδρομές μέρα και νύχτα, τερματίζοντας όλοι μαζί και μάλιστα εντός χρόνου!

Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους, που πέρα από ότι είναι ή δεν είναι ο καθένας μας, αυτό εχθές δεν είχε καμία σημασία!

Τα αξιοσημείωτα της χθεσινής:

1. (Για ακόμα μια φορά) η απίθανη ημέρα με τις τρελές θερμοκρασίες

2. Ο ότι, ακόμα και στα 300 χιλ., δεν κατάφερα να βαρεθώ! Σαν να βρέθηκα σε ραντεβού, για (μόνο) ένα δίωρο, στο γραφείο ενός ψυχοθεραπευτή όπου φεύγοντας ένιωσα ότι κράτησε λίγο και γυρνώντας σπίτι άνοιξα το ημερολόγιο μου για να προγραμματίσω το επόμενο.

3. Ο αποτελεσματικός σχηματισμός που είχαμε, αντιμετωπίζοντας αποτελεσματικά τις αγέλες των (αμέτρητων) crazy dogs.

4. Η σοκολατένια γκοφρέτα που έφαγα μετά το σουβλάκι party στην Αταλάντη απόλαυση σαν…. (πήρα και δεύτερη για τη συνέχεια την έφαγα Μαλακάσα ανέβηκα  Άγιο Στέφανο σαν να έχω πάρει 3 τζελάκια).

5. Το σουβλάκι party στη Αταλάντη (σε κεντρικό φαγάδικο το μόνο ανοιχτό μια Κυρία μόνη να μοιράζει καλαμάκια & Coca Cola).

6. Το κέρασμα του Στέλιου (@souvlakiparty) για τα 28α γενέθλιά του.

7. Η ανηφόρα της Κυρτώνης που μου θύμισε τον Θεολόγο στο brevet Ωρωπού σε κάτι πιο κοντό!! Α ρε Ble_Thunder εκεί έπρεπε να σε είχα να βρίζεις.

8. «Επ Επ» ή αλλιώς «Κόψτε» που πλέον έχει καθιερωθεί από τον Chief.

9.  Οι 4 αλλαξιές – φορεσιές του Θανάση που κουβαλούσε σε μια Delsey.

10. Όλοι (εμείς) οι Ble_δες στα κοντρόλ, χαμογελαστοί και φιλικοί τόσο που σε έκανε να ξεχνάς ότι σε κανένα από αυτά δεν υπήρξε μήτε ένα κέρασμα.

11. Το ότι ξέχασα να βγάλω πολλές φωτό στον τερματισμό!!! Φτου!!!

12. Το φιλαράκι μου ο Bill που με το live track που του είχα στείλει, μας έβλεπε ασταμάτητα μέχρι και το τέλος και έστελνε νέα μας στους φίλους συν ποδηλάτες.

13. Ο Ble Τhunder που πρέπει να είχε λόξιγκα αφού τον συζητάγαμε ποδηλατώντας παράλληλα με τον σκασμένο από χιόνι (αμάν!!!) Παρνασσό!! (missed u mate_again).

… και όλα τα παραπάνω σε μια πρόταση: «Ο λόγος που κάνω ποδήλατο & αγάπησα την ποδηλασία!»