mbike.gr ο κόσμος του ποδηλάτου
Μπορεί φέτος να μην πήγαμε στις Άλπεις (όπως πέρσι), αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν περάσαμε καλά!
Ούτε σημαίνει ότι η διαδρομή ήταν εύκολη.
Κείμενο, φωτογραφία: Βέλλης Φραγκίσκος
Με 150 – 180 χλμ. την ημέρα, με 1500 – 2000 μέτρα υψομετρικά «απλωμένα» κατά μήκος της διαδρομής, το συνεχές «ανέβα-κατέβα» των λόφων της κεντρικής Ευρώπης ήταν μια καλή πρόκληση για την ελληνική ομάδα του GlobalBikingInitiative, η οποία για 9η χρονιά εκπροσώπησε επάξια τη χώρα μας στη διοργάνωση.
Ο σκοπός, πλέον γνωστός: ενίσχυση ιδρυμάτων που φροντίζουν παιδιά. “Childrens’ smile – ourstrength” έγραφε η φετινή ποδηλατική εμφάνιση της ομάδας. Φράση που εμπνεύστηκε η σύζυγος του Βασίλη, ο οποίος συμμετείχε για πρώτη φορά. Τα Παιδικά Χωριά SOS μας ξεπροβόδισαν όπως κάθε χρόνο, με ένα όμορφο αναμνηστικό βραχιολάκι που δεν βγήκε από τον καρπό κανενός μας, όλη τη βδομάδα. Δωρητές υπήρξαν πολλοί, μεταξύ αυτών και εταιρείες όπως η Vermantia, η GreenColaκαι η Νιτσιάκος ΑΒΕΕ. Τους ευχαριστούμε, για μια ακόμα χρονιά, όλους! Ό,τι προσέφεραν, πήγε εξ’ ολοκλήρου στα Παιδικά Χωριά.
Σημείο εκκίνησης για φέτος, ήταν η Βιέννη, όμορφη και αυτοκρατορική, ηλιόλουστη, με το Δούναβη να εκτελεί χρέη παραλίας για μπάνιο, λίμνης για βαρκάδα, σημείου χαλάρωσης για όλους τους κατοίκους και πολλά ακόμα. Η διαδρομή μέσα από τη βόρεια Αυστρία, προς τα σύνορα με Τσεχία, ήταν όπως αναμενόταν. Με πολλές εναλλαγές τοπίων, με υψομετρικά απλωμένα σε λοφάκια, με δρόμους και ποδηλατόδρομους χαλί, με σπίτια περιποιημένα και στολισμένα με λουλούδια, αλλά και με τους Αυστριακούς ολίγον κουμπωμένους και «στριφνούς».
Η είσοδος στην Τσεχία συνοδεύτηκε με μερική αλλαγή σκηνικού. Τα υψομετρικά παρέμειναν παρόμοια, με τις δύσκολες ανηφόρες να έχουν μήκος 1 – 2 χλμ. και κλίση 5% – 8%. Ως «κερασάκια» είχαμε μια – δυο με 11% ή 14% αλλά για 300 – 500 μ. το πολύ. Οι δρόμοι όμως έπαψαν να είναι «χαλί». Βέβαια για τα δεδομένα των ελλήνωνμπρεβετάδων, μια χαρά ήταν! Αλλά για τα δεδομένα του (Γερμανού) υπεύθυνου σχεδιασμού της διαδρομής… μας ζήτησε συγγνώμη και μας υποσχέθηκε ότι τα «μπαλώματα» (γιατί περί πολύ καλά φτιαγμένων μπαλωμάτων επρόκειτο) δεν κρατάνε για πολλά χλμ. Περνώντας μέσα από τις ομολογουμένως όμορφες κωμοπόλεις της Τσεχίας, είχαμε την ευκαιρία να φωτογραφίσουμε πολύχρωμα, κουκλίστικα φτιαγμένα κτίρια και να ποδηλατήσουμε σε «παβέ», στα πλακόστρωτα των κέντρων της κάθε κωμόπολης. Η κυριότερη όμως αλλαγή σκηνικού δεν ήταν το εμφανώς χαμηλότερο ΑΕΠ της Τσεχίας, σε σχέση με την Αυστρία (που φαίνεται στα κτίσματα και τις υποδομές), αλλά η διαφορά συμπεριφοράς των οδηγών στις δυο χώρες. Αν ως ποδηλάτες έχετε παράπονα από τους Έλληνες οδηγούς μηχανοκίνητων οχημάτων, είναι επειδή δεν έχετε κάνει ποδήλατο στην Τσεχία! Μια ανεξήγητη εχθρότητα προς τους ποδηλάτες διακατέχει ένα σημαντικό ποσοστό των Τσέχων οδηγών, εκφραζόμενη συχνά με φωνές, χειρονομίες, κορναρίσματα, κοντινά περάσματα, κλπ. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, των ευγενικών και προσεκτικών οδηγών.
Σε κάθε περίπτωση, τα τοπία ήταν η καλύτερη αποζημίωση για μας. Στάσεις για καφέ/μπύρα δεν ήταν εύκολο να βρούμε, αλλά όταν βρίσκαμε, η περίφημη τσέχικη μπύρα ήταν πάντα διαθέσιμη κι εξαιρετική. Στον ποδηλατικό τομέα, όσο θυμόμασταν να στροφάρουμε τα πόδια στις ανηφόρες (δεν είναι ντροπή το 34-25 ή και το 34-28 όταν θες να κάνεις ποδήλατο 7 μέρες συνέχεια) τα πράγματα πήγαιναν εξαιρετικά. Βασικό είναι να παρατηρείς και να μαθαίνεις από τους «ντόπιους»: στην Ελλάδα, όταν πιάνει βροχή, ξέρουμε ότι θα κρατήσει πολλή ώρα και συνεχίζουμε να ποδηλατούμε για να μείνουμε ζεστοί. Στην Κεντρική Ευρώπη όμως οι περισσότερες βροχές (αυτή την εποχή) είναι μπόρες των 15 – 20 λεπτών. Αν προλάβεις να βρεις κατάλυμα πριν βραχείς, περιμένεις και συνεχίζεις μετά από λίγο, στεγνός! Κι απολαμβάνεις και ουράνιο τόξο!
Το πέρασμα από την Πράγα με το ποδήλατο, μπορεί να ακούγεται ωραίο, αλλά δεν είναι και τόσο. Οι κεντρικοί δρόμοι, είναι διάσπαρτοι με γραμμές τραμ και γεμάτοι αυτοκίνητα. Απαιτεί προσοχή και σύνεση. Η συνέχεια προς το βόρειο τμήμα της Τσεχίας, πριν το πέρασμα των συνόρων με τη Γερμανία, επιφυλάσσει ακόμα πιο ενδιαφέροντα τοπία, με μικρές λίμνες και κομμάτια της διαδρομής να θυμίζουν περισσότερο Άλπεις, παρά κεντρική Ευρώπη. Αυτό βέβαια με την προϋπόθεση ότι θα διαλέξεις τη «δύσκολη» διαδρομή, αυτή με τα περισσότερα υψομετρικά, αυτήν που περνάει από τους λόφους της κάθε περιοχής.
Το γερμανικό τοπίο είναι μάλλον «συνηθισμένο», αφού οι διαδρομές γίνονται πιο επίπεδες, τα χωριά βρίσκονται πλέον κοντά το ένα στο άλλο (το ίδιο και τα “beergardens”!), οι δρόμοι είναι συνήθως με καλή άσφαλτο και οι οδηγοί είναι φιλικοί και προσεκτικοί. Συνεχίζεις βέβαια να ποδηλατείς μέσα σε πυκνά δάση και να διασχίζεις ανοιχτά λιβάδια, δίπλα στο ποτάμι! Πριν φτάσουμε στο Βερολίνο, θα περάσουμε από τα TropicalIslands: ένα «πάρκο» για διακοπές,με πισίνες, νεροτσουλήθρες, εστιατόρια, καταστήματα, χώρους spa κλπ., κατασκευασμένο στο εσωτερικό ενός τεράστιου θόλου που κάποτε χρησιμοποιούνταν για τα γνωστά αερόπλοια Zeppelin. Ένα τελείωμα με «άρωμα πολυτέλειας» (σάουνα, βουτιά στην πισίνα και πλούσιο πρωινό)σε ένα ακόμα απαιτητικό, ποδηλατικά, επταήμεροGBIEurope.
