Ταλαιπωρία ή απόλαυση;

Kefalonia Bike Challenge 2018

Κείμενο: Κατερίνα Γάτσινου

Βουρ για Κεφαλλονιά με πολύ διάθεση και τέλεια παρέα. Βασίλισσα ένιωσα και ο λόγος διότι  ήμουν στο νησί η μοναδική κοπέλα της μπλε σούπερ παρέας, με είχαν στα ώπα ώπα.

Και να με ζουλήξεις δεν θα βρεθεί ούτε ένα παράπονο, τόσο για την παρέα όσο και για την τόσο οργανωμένη εκδήλωση. Ααα το μόνο ίσως παράπονο είναι στον Θεούλη που δεν έβγαλε ένα συννεφάκι βρε αδελφέ να δροσιστούμε στη διαδρομή των 190 χλμ. με 2,500μ.  περίπου υψομετρικά. 

Η αλήθεια είναι ότι στη διάρκεια του πόνου ακουγόταν μια φωνούλα που μας ενημέρωνε σε πιο σημείο μπορούμε να γεμίσουμε τα παγούρια μας (θεούλης).

Ο διοργανωτής σε αρκετά σημεία συνοδεία και κάλυψη φωτογραφικού υλικού σε action.

Ο καθένας μας είχε τον ρόλο του σε αυτή την φοβερή από τοπία διαδρομή πέρα από το συνεχόμενο στροφάρισμά μας.

Πρώτος και καλύτερος ο Γιώργος μας, οικοδεσπότης ως Κεφαλλονίτης και ξεναγός. Η αλήθεια είναι ότι στο μάθημα της ξενάγησης στην αρχή ήμασταν καλοί μαθητές, όσο όμως ο αριθμός των χιλιομέτρων μεγάλωνε, προσωπικά, από το ένα αυτί έμπαινε και από το άλλο έβγαινε.

Την γλώσσα προσπαθούσα να μαζέψω που είχε απλωθεί μέχρι τον δρόμο. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να ξαναπάω για να τα μάθω καλύτερα νομίζω. 

Ο Δημήτρης μας ο φωτογράφος στις ποδηλατικές πόζες μας.

Είχαμε ωραίο ρυθμό ομαδικό ευτυχώς για να υπάρχω μέσα στα πλάνα της φωτογραφίας. Ο Μάκης με τις συμβουλές του στα διαλείμματα, φάε αυτό, όχι μην φας εκείνο ουφ!.

Ο Γιάννης έναν καφέ βρε παιδιά να πιούμε, όλο πάμε πάμε και δεν σταματάμε.

Ο Κώστας το παιδί του αντηλιακού, η μυτούλα στα κόκκινα ενώ είχε βάλει έναν τόνο αντηλιακό!

Τέλος ο Βασίλης θεούλης που μου έδινε κουράγιο στην τελευταία ανηφόρα πάντα με το χαμόγελο. Η φοβερή ατάκα του…«αν υποψιαστώ ότι θα ανέβουμε εκεί θα πεθάνω».

Όσο περνούσε η ώρα η ζέστη ήταν πιο έντονη, ο ένας έδινε κουράγιο στον άλλο. Στην τελευταία ανηφόρα με 170 στην πλάτη και ο ήλιος να σου κλείνει το μάτι συνέχεια… Είπα, του χρόνου θα έρθω για συνοδεία.  Η κούραση απίστευτη. Τώρα όμως που αρχίζει η ξεκούραση, ναι το ομολογώ θα το ξαναέκανα για πολλούς λόγους (δέσιμο, χημεία παρέας, πανέμορφο νησί, άριστη διοργάνωση, συνδυασμός χαλάρωσης – διασκέδασης).

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον διοργανωτή και σε όλα τα παιδιά που βοήθησαν στο να γίνει ευχάριστη όλη αυτή η ποδηλατική πρόκληση και ένα ευχαριστώ σε όλη την παρέα των ble (Μάκη, Γιώργο, Κώστα, Βασίλη, Γιάννη, Δημήτρη) που με έκαναν να νιώσω τόσο άνετα και για την φοβερή κερκίδα τους στην απονομή.

We did it….