Ο Μεγάλος Γύρος: Μια κωμωδία για το ποδήλατο και τον Γύρο Γαλλίας

Μια ταινία του Λορέν Τιουέλ για το πάθος ενός ερασιτέχνη ποδηλάτη για το ποδήλατο.

Όπως καταλαβαίνετε πρόκειται για τον Γύρο Γαλλίας! Και πιο συγκεκριμένα, για μια νέα γαλλική ταινία που μόλις κυκλοφόρησε ως DVD από το Videorama.

 

Αγαπάς το ποδήλατο; Δες το!
Ο “Μεγάλος Γύρος” είναι μια ταινία για όλους που φυσικά θα εκτιμήσουν ακόμη περισσότερο οι φίλοι του ποδηλάτου. Αλλά μπορούν να τη δουν όλοι καθώς δεν αποτελεί ένα εξειδικευμένο ντοκιμαντέρ ή κάτι τέτοιο αλλά μια όμορφη, ευχάριστη γαλλική κωμωδία.

Απλώς ο πρωταγωνιστής της λατρεύει το ποδήλατο. Κι εμείς τον λατρεύουμε γι’ αυτό…

Όπως κι εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, ο 40χρονος Φρανσουά Νουέλ είναι φανατικός οπαδός του ποδηλατικού Γύρου της Γαλλίας. Ειδήμων σε ό,τι έχει να κάνει με την ιστορία του, περνά όσο μπορεί περισσότερο χρόνο με το ποδήλατό του, για να ξεφύγει από την απογοητευτική καθημερινότητά του. Μόνο που δεν συμμερίζονται όλοι τον ενθουσιασμό του: ο γιος του τον θεωρεί αποτυχημένο, ενώ η γυναίκα του τον εγκαταλείπει, όταν ανακαλύπτει ότι ο Φρανσουά προτιμά να δουλέψει εθελοντικά στην αθλητική διοργάνωση από το να κάνει διακοπές μαζί της.

Με τα προβλήματα στη δουλειά και στο σπίτι να έχουν φτάσει στο απροχώρητο, ο Φρανσουά θα αποτολμήσει το αδιανόητο και θα αποφασίσει να πραγματοποιήσει το όνειρό του και να συμμετάσχει στο Γύρο της Γαλλίας – με τον δικό του τρόπο! Άραγε, θα καταφέρει ο Φρανσουά να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να ολοκληρώσει τη διαδρομή του;

Ο σκηνοθέτης Λορέν Τιουέλ εκμεταλλεύεται στο έπακρο το θεαματικό σκηνικό του πραγματικού Γύρου της Γαλλίας, πλάθοντας μια φρενήρη, ρεαλιστική εικόνα των αγώνων, γεμάτη συναρπαστικές σκηνές δράσης. Ταυτόχρονα, η συγκίνηση και το γέλιο εναλλάσσονται αδιάκοπα, σε μια ταινία για τους συνηθισμένους ήρωες της καθημερινότητας και για το πώς η ζωή αλλάζει όταν οι απλοί θεατές αποφασίζουν να γίνουν πρωταγωνιστές. Εκκεντρικοί χαρακτήρες, γενναιόδωρο χιούμορ και φοβερές ερμηνείες αποτελούν τον θριαμβευτικό συνδυασμό μιας αυθεντικά feelgood ταινίας.

 

Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Λορέν Τιουέλ:

Πώς σας ήρθε η ιδέα να πραγματοποιήσετε μια ταινία με φόντο τον Γύρο της Γαλλίας;

Όταν οι παραγωγοί μου πρότειναν το σενάριο, βρήκα την ιδέα εξαιρετική αλλά όχι ρεαλιστική. Ήθελα απολύτως ο θεατής να μπορεί να προβάλλει κάτι πάνω σ’ αυτή την ιστορία, θέλω να πω, να μπορέσει να τον αγγίξει. Ξαναδούλεψα, λοιπόν, πάνω στο κείμενο για να φέρω αυτά τα στοιχεία. Ο Γύρος, είτε μας αρέσει είτε όχι, έχουμε όλοι κάποιο συναίσθημα που συνδέεται μαζί του: Οι περιοχές που διασχίζει, οι μυθικές διαδρομές στα βουνά… Δεν είναι λοιπόν το αθλητικό κατόρθωμα που αναζητούμε, όσο η απόλαυση που δημιουργεί αυτή την αύρα, ενός από τα τελευταία αθλητικά γεγονότα όπου μπορείς να πάρεις την οικογένειά σου για πικνίκ στην άκρη της διαδρομής και να απολαύσεις δωρεάν το θέαμα.

 

Οι πρώτες εικόνες της ταινίας μοιάζουν να λένε πως ο έρωτάς σας για το σπορ της ποδηλασίας και τον Γύρο της Γαλλίας ξεκίνησε από όταν ήσασταν πολύ μικρός. Ισχύει αυτό;

Υπάρχει αρχικά η μαγεία του ποδηλάτου που ανακαλύπτεις κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Οι μικρές διαδρομές με τις οποίες ξεκινάς, και κατόπιν ανακαλύπτεις και τις πρώτες στιγμές ελευθερίας… Όλοι μοιραζόμαστε τέτοιου είδους αναμνήσεις. Κι έπειτα, όταν ήμουν παιδί, οι γονείς μου με έστελναν κατασκήνωση στα Πυρηναία. Η παρέα των παιδιών που σχηματιζόταν, κρεμόταν κυριολεκτικά στις άκρες των διαδρομών του Γύρου. Έχω δει να περνούν ο Μέρξ, ο Πουλιντόρ… Έκτοτε, κάθε καλοκαίρι, αν είμαι στη Γαλλία, βρίσκω πάντα κάποιο μέσο να βρεθώ σε κάποια από τις διαδρομές του Γύρου. Για παράδειγμα, αν είμαι εν μέσω γυρισμάτων, οργανώνομαι στο μέτρο του δυνατού, για να προσαρμόσω τη μέρα σύμφωνα με τις σημαντικές διαδρομές. Τα συναισθήματα που είναι συνδεδεμένα με την παιδική ηλικία δεν αλλάζουν ποτέ.

 

Πώς θα ορίζατε τον κύριο χαρακτήρα της ταινίας σας;

Μου αρέσει το γεγονός ότι είναι ένας τύπος όπως εσείς κι εγώ, αλλά που, εξαιτίας μιας τελευταίας σταγόνας που ξεχειλίζει το ποτήρι, ξεκινά να ζήσει μια περιπέτεια αναπάντεχη. Στην αρχή τα χάνει όλα: την αγάπη της γυναίκας του, που την παίζει η Ελοντί Μπουσέ, την εκτίμηση του γιου του και την εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

Αν θέλει να ξεφύγει, πρέπει να αντιδράσει, να αποδείξει κάτι κάνοντας πράγματα που τον ξεπερνούν.

Καταπιάνεται με το παράλογο σχέδιο να κάνει τον Γύρο της Γαλλίας μόνος του, μια μέρα μπροστά από τους επαγγελματίες. Αυτή η μοναξιά θα τον πιέσει να κάνει την ενδοσκόπησή του, να αμφισβητήσει και να σηκωθεί κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πολύ γρήγορα, όμως, θα συνειδητοποιήσει ότι ένα τέτοιου είδους σχέδιο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μοναχικά. Άνθρωποι θέλουν να τον βοηθήσουν. Ο Γύρος είναι κάτι θαυμάσιο, αλλά δεν είναι παρά ένα φόντο για την ιστορία μου. Ήθελα να μιλήσω για την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια στις αντιξοότητες, να πω πως έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Ήταν αυτό το θέμα που με καθοδήγησε στην πραγματοποίηση αυτής της ταινίας.

 

Θα λέγατε πως «Ο Μεγάλος Γύρος» είναι μια κωμωδία ή περισσότερο μια παραβολή;

Είναι αστείο που μου θέτετε αυτό το ερώτημα, καθώς πριν ξεκινήσω την ταινία ξαναγόρασα τα έργα του Ζαν ντε Λα Φονταίν. Είναι μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Ποτέ δεν τέθηκε το ερώτημα να προκληθεί γέλιο εις βάρος των χαρακτήρων, δημιουργώντας καταστάσεις αναληθοφανείς. Αν ο θεατής μπορούσε να σκεφτεί πως αυτό που συμβαίνει στον χαρακτήρα δεν μπορεί να του συμβεί στη ζωή, το αφαιρούσα ή προσάρμοζα τη σκηνή. Το χιούμορ που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα δεν με ενδιαφέρει, γιατί δεν αγγίζει.

 

Ο Κλοβίς Κορνιγιάκ ήταν η επιλογή σας για το ρόλο από την αρχή;

Ο Κλοβίς ήταν εκεί όταν μου πρότειναν την ταινία. Είναι ένας ηθοποιός που ήθελα να συνεργαστώ μαζί του από καιρό. Είναι ακριβής και φινετσάτος. Έχει μια γκάμα δυνατοτήτων τεράστια, μπορεί να είναι πολύ συγκινητικός και να μην έχει το φόβο του γκροτέσκου. Σκέφτηκα το «Διασχίζοντας το Παρίσι», και πιο πολύ το «Ο Πόθος της Αμαρτίας», και χωρίς να με περάσει για τον Ντουβιβιέ, είπα στον Κλοβίς: «Είσαι ο Ζαν Γκαμπέν μου». Αυτό είναι που με εμπνέει. Ο Κλοβίς είναι ένας ηθοποιός δημοφιλής, με την έννοια την πιο ευγενή του όρου, δηλαδή ενδιαφέρεται για τους άλλους. Κατασκευάσαμε έναν χαρακτήρα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

Κάποιες φορές πήγαμε πίσω, ξαναγυρίσαμε κάποιες σκηνές γιατί είχαμε την αίσθηση ότι είχαμε πάει τόσο μακριά στο κωμικό σκέλος που έφτανε να σε αποτρέπει από το να συνδεθείς με τον χαρακτήρα.

 

Υπάρχει, εξάλλου, πολλή ανθρωπιά σε κάθε χαρακτήρα, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που είναι ερμηνευμένοι από τον Μπουλί Λανέρ και τον Μπρούνο Λοσέτ. Είναι λόγω του πάθους που τους καθοδηγεί;

Μου αρέσει όταν οι άνθρωποι έχουν κάποιο πάθος, ανεξάρτητα από το ποιο είναι αυτό. Οι άνθρωποι που ζουν χωρίς πάθος είναι βαρετοί. Αυτό που θέλησα να πω με αυτούς τους δύο χαρακτήρες είναι ότι δεν πρέπει να σταματάμε σ’ αυτό που φαίνονται να είναι οι άνθρωποι. Είναι πολύ κρίμα να τους κατατάσσουμε κάπου με τη μία. Όταν πάρουμε το χρόνο να σκάψουμε λίγο, ανακαλύπτουμε ότι κάθε ένας έχει έναν μυστικό κήπο, μια συναρπαστική ιστορία.

 

Σε πόσες διαδρομές του Γύρου του 2012 κάνατε γυρίσματα και πόσο απλό ήταν να δουλεύετε εκεί όπου διεξαγόταν η προσπάθεια των αθλητών;

Μπορέσαμε να τρυπώσουμε στο μεγάλο πανηγύρι που είναι ο Γύρος, σε πέντε διαδρομές. Ο στόχος ήταν να εκμεταλλευτούμε την ατμόσφαιρα, τις υποδομές του αγώνα για να δώσουμε αληθοφάνεια στην ταινία. Ήταν πολύ περίπλοκο. Με τα δύο χιλιάδες διακόσια οχήματα και τα τέσσερις χιλιάδες άτομα διαπιστευμένο προσωπικό, ο Γύρος είναι μια μηχανή πολύ βαριά για να μετακινηθεί και η οργάνωσή της βασίζεται σε χρονόμετρα υψηλής ακρίβειας. Δεν υπάρχει περίπτωση να το ελέγξεις. Η εταιρεία διοργάνωσης του Γύρου, η ASO, αφού διάβασε το σενάριο, μας είπε «ναι» και μας στήριξε. Δεν ήταν απλό, αλλά πετύχαμε να τρυπώσουμε, καταφέρνοντας να είναι η ομάδα πολύ ταπεινή, γυρνώντας νωρίς το πρωί ή λίγο πριν οι αθλητές ξεκινήσουν, όπως κάναμε στα Ηλύσια Πεδία.

 

Πράγματι γυρίσατε στα Ηλύσια Πεδία πριν από την άφιξη της ομάδας των αθλητών;

Για εκείνη τη σκηνή, είχαμε ανασυνθέσει μια ομάδα εκατόν πενήντα ποδηλατών, στην κεφαλή της οποίας πήγαιναν ο Κλοβίς και ο Αρί Αμπιτάν, φορώντας κίτρινα κορμάκια. Η σκηνή είναι μεγάλη, υπάρχουν πολλές σκηνές δράσης, μια δραματουργία γυρισμένη από εφτά κάμερες, και δεν είχαμε παρά δύο ώρες κενό προτού περάσει το καραβάνι των διαφημίσεων για να γυρίσουμε την άφιξη των αθλητών. Ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω. Εκτυλίχθηκε σωστά, συμβαίνει καμιά φορά στο σινεμά η τύχη να είναι με το μέρος μας.

 

Ήταν σημαντικό να ενσωματώσετε πραγματικά πλάνα του Γύρου της Γαλλίας, όπως κάνατε σε ορισμένες στιγμές της ταινίας;

Η πρόκληση για μένα ήταν από τη μία να αισθανθούν οι θεατές αυτό που ο χαρακτήρας του Κλοβίς ζούσε μόνος στη διαδρομή, και να μπουν τα συναισθήματα παράλληλα με αυτά που δημιουργούνται από τον Γύρο, είτε αυτό είναι μέσα στην ομάδα των ποδηλατών είτε στις άκρες των διαδρομών: η ησυχία απέναντι στο χάος, η χαρά, ο κόπος… Γι’ αυτό, διαλέξαμε πλάνα εμβληματικά του τι είναι ο Γύρος της Γαλλίας, και κατασκευάσαμε γύρω από αυτά σκηνές, πλάνα στα οποία μπορούσαμε να ενσωματώσουμε την ιστορία μας με τον πιο φυσικό τρόπο. Είναι σίγουρο πως ποτέ δεν θα είχαμε μπορέσει να το δημιουργήσουμε αυτό αλλιώς.

 

Γιατί επιμείνατε να συμπεριλάβετε στο καστ τον Μπερνάρ Ινό και τον Λοράν Ζαλαμπέρ, που ήταν δύο σταρ του Γύρου;

Μεγάλωσα στη Νάντη, στην πλατεία Ζολά και είχα για γείτονα έναν Σιρίλ Γκιμάρ, αθλητικό προπονητή με τον οποίο είχε κερδίσει ο Μπερνάρ Ινό τον πρώτο του Γύρο της Γαλλίας, το 1978. Ήμουν δώδεκα ετών και το θυμάμαι σαν να ήταν χθες, πως αυτό ήταν επίσης και δική μας νίκη. Δεν μπορούσα να κάνω την ταινία χωρίς τον Ινό. Όσο για τον Λοράν Ζαλαμπέρ, λατρεύω τον τρόπο που έχει πάνω στο ποδήλατο, την ταπεινότητά του. Είναι ένας κύριος. Ήθελα να τους αποτίσω φόρο τιμής. Προσχώρησαν αμέσως στο πρότζεκτ, μιλούσαμε για το ίδιο πράγμα.

 

Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα που θέλετε να στείλετε;

Αυτή η ταινία βρίσκεται πολύ κοντά στην καρδιά μου, δεν θα πρέπει αυτό να ακούγεται υποκριτικό. Αντανακλά την αγάπη μου για το ποδήλατο, καθώς επίσης και για τα γουέστερν του Τζον Φορντ, στα οποία η προφανής απλότητα των χαρακτήρων δεν αποκλείει το μεγαλείο των συναισθημάτων. Αν ήθελα να μιλήσω για ένα μήνυμα, θα ανακαλούσα αυτό: εκείνο που είναι σημαντικό δεν είναι να φτάνεις στον στόχο του ονείρου σου, μα να προσπαθείς όσο το δυνατόν πιο τίμια να τον φτάσεις.

Η ταινία διατίθεται σε videoclub και επιλεγμένα σημεία πώλησης, από το Videorama.