Ταξίδι στην Αυστραλία με το ποδήλατο

Διανύοντας 1800 χλμ. σε 50 ημέρες με το ποδήλατο κι ένα παιδί!

Φωτό: Δημήτρης Μοσχονής, Άννα Τσετσώνη

Ένα ταξίδι με ποδήλατο στην Αυστραλία για μια οικογένεια με ένα 5χρονο παιδί, για πολλούς φαντάζει ακραία εμπειρία.

Όχι όμως για την οικογένεια του Δημήτρη Μοσχονή και της Άννας Τσετσώνη, οι οποίοι, μαζί με την κόρη τους την Αφροδίτη, αποφάσισαν να κάνουν 1800 χιλιόμετρα σε 50 ημέρες σε μια… Άλλη Ήπειρο. Παίρνοντας μαζί τους δυο απλά Ideal Traveller, βαρύ εξοπλισμό για να κοιμούνται το βράδυ στη φύση και να μαγειρεύουν έξω και τα… παιχνίδια της κόρης τους, ξεκίνησαν για να διασχίσουν την Αυστραλία.
Μιλήσαμε με τον Δημήτρη Μοσχονή, έναν ήρεμο, ευγενικό άνθρωπο που μαζί με τη σύζυγό του άφησαν την Αθήνα πριν από 6 χρόνια για το Ναύπλιο, ο οποίος μας παρουσίασε την περιπέτεια των 1800 χιλιομέτρων σαν μια βόλτα στο πάρκο.

Πείτε μας για την απόφασή σας να μετακομίσετε από την Αθήνα στο Ναύπλιο.
Αυτό έγινε πριν από έξι χρόνια περίπου. Είχαμε ήδη μετακομίσει από την Αθήνα στον Κάλαμο αλλά νιώθαμε ακόμα εγκλωβισμένοι στο αστικό περιβάλλον. Επομένως η απόφασή μας ήταν αλλάζω ριζικά μοτίβο ζωής. Τελικά η απόφαση ήταν σχετικά απλή – δεν είναι όσο περίπλοκη ακούγεται – και την υλοποιήσαμε αρκετά σύντομα. Αρχίσαμε να αναζητούμε προορισμούς και καταλήξαμε πως μας εξυπηρετούσε το Ναύπλιο για μια σειρά από λόγους.

Πώς προέκυψε η απόφαση του ταξιδιού στην Αυστραλία;
Ήταν κάτι που συζητούσαμε καιρό, σαν ένα όνειρο, κάτι που συζητάς θεωρητικά. Η προετοιμασία και όλο το στήσιμο του ταξιδιού έγινε από τον Αύγουστο – όταν πήραμε την απόφαση – ως τον Οκτώβριο που ξεκινήσαμε. Ήταν δυο μήνες σκληρής δουλειάς αλλά αποτελούσε κι αυτό μέρος του ταξιδιού.

 

Ποιές ήταν οι προετοιμασίες αυτές;
Καταρχάς αρκετές δοκιμές για να δούμε πώς θα τοποθετούσαμε τα πράγματα πάνω στο ποδήλατο. Η διαδικασία είναι απλή: αποφασίζεις τι θέλεις να πάρεις μαζί σου και τα απλώνεις κάπου. Έπειτα παίρνεις τις βαλίτσες που θα έχεις μαζί σου, πάνω στο ποδήλατο, κοιτάς τι χωρά μέσα κι αρχίζεις να αφαιρείς… Και αφαιρείς πολλά…
Επίσης έχει να κάνει το πώς θέλεις να ταξιδέψεις. Εμείς θέλαμε να κάνουμε κάμπινγκ, να έχουμε τη σκηνή μας και να μαγειρεύουμε έξω. Αν τώρα θέλεις να μείνεις σε ξενοδοχείο, τότε χρειάζεσαι σημαντικά λιγότερο εξοπλισμό.

Ο τεχνικός εξοπλισμός που επιλέξατε για το ταξίδι πώς επελέγη;
Τα ποδήλατα τα είχαμε ήδη. Μας είχαν βολέψει και τα γνωρίζαμε καλά γιατί τα χρησιμοποιούμε καθημερινά στις μετακινήσεις μας. Πρόκειται για το Ideal Traveller, ένα απλό αλλά καλό και εξαιρετικά αξιόπιστο – όπως αποδείχτηκε – ποδήλατο.
Πήραμε σχάρες και βαλίτσες με βάση κυρίως το τι χωρούσαν και πόσο χρηστικές ήταν στο να βάζεις και να βγάζεις πράγματα. Εξάλλου, ταξιδεύοντας με ένα παιδί έπρεπε να είναι εύκολο να βγάζεις κάθε τόσο ένα σνακ ή ένα παιχνίδι…

Η επιλογή ήταν με βάση τα τεχνικά χαρακτηριστικά και τις προδιαγραφές ή τη χρηστικότητα;
Όχι, η λογική μας ήταν να επιλέξουμε ακριβώς αυτό που μας χρειάζεται και τίποτα περισσότερο. Δεν πήραμε κάτι το ακριβό και ιδιαίτερο μαζί μας – ουσιαστικά τσάντες trekking, κατάλληλες για μεγάλες αποστάσεις. Ούτε σε ακραίες καιρικές συνθήκες επρόκειτο να βρεθούμε ούτε κάτι υπερβολικό να κάνουμε άρα δεν χρειαζόμαστε κάτι ιδιαίτερο πέρα από κάτι αξιοπρεπές και βολικό.

Πώς έγινε η προετοιμασία των ποδηλάτων για το ταξίδι;
Εδώ και χρόνια πηγαίνουμε τα ποδήλατο στο κατάστημα Frederik, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και παρόλο που μετακομίσαμε στο Ναύπλιο δεν αλλάξαμε γιατί ξέρεις, αν έχεις ένα κατάστημα που εμπιστεύεσαι… Εκείνος ανέλαβε να μας κάνει το service και να προετοιμάσει τα ποδήλατα.

Είχατε ενημερώσει δηλαδή των Φρειδερίκο για το ταξίδι σας;
Φυσικά, αφού εκείνος ήταν που μας τα συσκεύασε σε κούτες για το ταξίδι. Μας τοποθέτησε τις σχάρες, μας τοποθέτησε τα ποδήλατα σε κούτες ποδηλάτων όπου και βάλαμε όλα μας τα πράγματα – αφού τις ενισχύσαμε με ιμάντες – και τις πήραμε στο αεροδρόμιο. Αυτές οι κούτες ήταν οι αποσκευές μας.

 

Είχατε προβλήματα με τα ποδήλατα στη μεταφορά;
Ευτυχώς κανένα όταν πηγαίναμε. Όπως σας είπα κάναμε τις κούτες τις αποσκευές μας και βάλαμε μέσα όλα μας τα πράγματα. Στην επιστροφή δεν σταθήκαμε τόσο τυχεροί… Τα ποδήλατα ταλαιπωρήθηκαν αρκετά στη μεταφορά, έσπασαν κάποια πλαστικά και οι κούτες έφτασαν σκισμένες. Ευτυχώς όμως, είμαστε πια στην Ελλάδα.

Από ποιά πόλη ξεκινήσατε το ταξίδι σας; Είχατε κι ένα μικρό παιδί στη διαδρομή. Ποιές ήταν οι υποχωρήσεις που έπρεπε να κάνετε;
Όχι μεγάλες… Η πιο σημαντική ήταν πως έπρεπε να διατηρούμε συγκεκριμένες τις ώρες που ποδηλατούσαμε γιατί δεν μπορούσε να κάθεται πολλές ώρες συνεχόμενες στο καθισματάκι. Άρα συχνά σταματούσαμε χωρίς καν να είμαστε κουρασμένοι κι αυτό καθυστερούσε το ταξίδι μας. Η δεύτερη πως, όπου βλέπαμε παιδική χαρά έπρεπε να σταματάμε για τσουλήθρα και κούνια…

 

Νιώσατε πως είχατε προβλήματα με τη φυσική σας κατάσταση;
Ποδήλατο κάνουμε σχεδόν καθημερινά χωρίς να έχουμε καμιά αθλητική εμπλοκή. Απλές μετακινήσεις – δηλαδή το παιδί στο σχολείο, τις δουλειές μας και κάθε τόσο και μια πιο μεγάλη βόλτα. Στην αρχή κουραζόμαστε αλλά όταν βλέπαμε τα δύσκολα… σταματούσαμε. Μετά την πρώτη εβδομάδα το ποδήλατο έγινε προέκταση του σώματός μας και δεν μας απασχολούσε πια τίποτα.

Επιλέγατε οργανωμένα κάμπινγκ στη διαδρομή;
Αναλόγως την περίπτωση. Και τα δύο. Όσο για το ελεύθερο κάμπινγκ, στην Αυστραλία δεν είναι ακριβώς ελεύθερο, υπάρχουν πάρκα και σημεία που σου επιτρέπουν να στήσεις χωρίς να είναι οργανωμένο κάμπινγκ.

Υπήρξαν κάποιες φορές που νιώσατε να κινδυνεύετε στο ταξίδι σας – είτε από ανθρώπους ή από ζώα;
Όχι, τα ζώα – αν δεν ποδηλατείς σούρουπο να σου πεταχτεί μπροστά σου κανένα καγκουρό – δεν είναι πρόβλημα. Είναι μάλιστα πολύ ωραίο καθώς ποδηλατείς γιατί βλέπεις πολλά ζώα που με το αυτοκίνητο δεν μπορείς καν να αντιληφθείς, από εντυπωσιακά φίδια μέχρι καγκουρό, μεγάλα πουλιά, φώκιες, δελφίνια καθώς ποδηλατούσαμε κατά μήκος του ωκεανού, πιγκουίνους – πολλά.
Τώρα, αν είσαι σε επαρχιακούς δρόμους, με πολλά χόρτα, ξέρεις ότι στην άκρη του δρόμου μπορεί να έχει φίδια – έχει δηλαδή – και αποφεύγεις να ποδηλατείς στην άκρη του δρόμου.
Εκτός από αυτό, ποτέ δε νιώσαμε απειλή ούτε από ζώα ούτε από ανθρώπους. Η μόνη φορά που πραγματικά ανησυχήσαμε ήταν όταν βρεθήκαμε σε μια έξοδο Σαββατοκύριακου και τότε, σε ένα κομμάτι δρόμου περίπου 20 χιλιομέτρων είχε υπερβολική κίνηση με νταλίκες που κινδύνευες να σε ρίξουν από τον αέρα καθώς σε προσπερνούσαν.

 

Μηχανικά προβλήματα σας απασχόλησαν;
Όχι, πέρα από κάποιες σπασμένες ακτίνες – κι αυτές από το υπερβολικό βάρος των ποδηλάτων – δεν είχαμε. Μέχρι και οι σχάρες μας… ταλαιπωρήθηκαν. Κάθε τόσο ρίχναμε μια προσεχτική ματιά στα ποδήλατα για βίδες που ήθελαν σφίξιμο, αέρα στα λάστιχα, μικρορυθμίσεις – αλλά πρόβλημα όχι, κανένα.

Πόσα χιλιόμετρα κάνατε περίπου την ημέρα;
Κάναμε από 50 έως 120 χιλιόμετρα.

Πόσο καλά νιώθετε πως ξέρετε πια την Αυστραλία;
Παρόλο που είχαμε ξαναπάει στην Αυστραλία, αυτή τη φορά μπορώ να πω ότι την είδαμε πραγματικά. Τώρα είδαμε την αληθινή πλευρά της, τον οργανισμό της χώρας. Γιατί με το ποδήλατο – καθώς αποφεύγεις τους κεντρικούς δρόμους – κινείσαι και βλέπεις πώς λειτουργούν τα πάντα, δεν αρκείσαι στην εξωτερική εικόνα, στον καθρέφτη αλλά βλέπεις πώς λειτουργούν τα πράγματα «από πίσω».

 

Συναντήσατε άλλους ποδηλάτες στο ταξίδι σας;
Ναι αλλά όχι πολλούς. Όλοι ταξίδευαν περίπου με τη δική μας λογική αλλά η μόνη διαφορά ήταν ότι εμείς είχαμε και το παιδί άρα και σημαντικά μεγαλύτερο βάρος, καθώς δύο άνθρωποι κουβαλούσαμε έναν ακόμη συν τα δικά του αντικείμενα.

Ακολουθούσατε κυρίως ασφάλτινες διαδρομές;
Ναι αλλά μπαίναμε και σε χωματόδρομους – εκεί ήταν που χάναμε τις ακτίνες τη μία μετά την άλλη…

 

Πόσες μέρες διήρκεσε συνολικά το ταξίδι;
Το ποδηλατικό ταξίδι κράτησε 50 μέρες περίπου. Στη διάρκειά του για μια ακόμη φορά απολαύσαμε τη χαρά του να γνωρίσουμε πολλούς ανθρώπους, να κάνουμε φίλους – αρκετοί μας φιλοξένησαν στα σπίτια τους κι έτσι μείναμε σε διάφορες πόλεις περισσότερες μέρες απ’ όσο είχαμε προγραμματίσει. Δεν έχει νόημα να προσπαθείς να προβλέψεις και να προγραμματίσεις τα πάντα σε ένα ταξίδι, γιατί τις περισσότερες φορές το ίδιο το ταξίδι σε οδηγεί στις αποφάσεις σου.

Θα θέλαμε να επιστρέψουμε λίγο στα ποδήλατα. Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες μας θα θεωρούσαν πως για ένα τέτοιο ταξίδι θα έπρεπε να επενδύσουν ένα εξαιρετικά σοβαρό ποσό για ποδήλατο υψηλής τεχνολογίας και συγκεκριμένων χαρακτηριστικών. Εσείς από την άλλη επιλέξατε ένα καθημερινό ποδήλατο – το οποίο μάλιστα ήδη χρησιμοποιούσατε για χρόνια – γι’ αυτό το ταξίδι σας.
Πριν ξεκινήσουμε – κι αυτό ήταν μια αγωνία του μυαλού – αναρωτιόμουν μήπως έπρεπε να επενδύσουμε σε ένα ακριβότερο μοντέλο της εταιρείας. Τώρα, μετά το ταξίδι, έχω να πω ότι τα ποδήλατα δεν καταπονήθηκαν καθόλου. Αποδείχτηκαν εξαιρετικά αξιόπιστα παρόλο που τα ταλαιπωρήσαμε αρκετά με το επιπλέον βάρος. Εκτός από μια αλυσίδα και ελαστικά, δεν έχουμε αλλάξει τίποτα. Ο τελευταίος παράγοντας που θα έπρεπε να σταματήσει κάποιον από το να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι είναι το ποδήλατο!

 

Ποιό είναι το επόμενο ταξίδι που ετοιμάζετε;
Αυτό που σκεφτόμαστε είναι η διάσχιση της Ευρώπης. Από Δυτική Γαλλία έως τη Μαύρη Θάλασσα, ακολουθώντας τα ποτάμια που συνδέουν την Ευρώπη – Λίγηρα, Ρήνο, Δούναβη… Υπολογίζω πως θα μας χρειαστεί περίπου ένας μήνας.

Να υποθέσω πως θα το κάνετε με τα ίδια ποδήλατα;
Δεν βρίσκω το λόγο να αλλάξουμε… Mια χαρά είναι!