mbike.gr ο κόσμος του ποδηλάτου
Το 1887 ο Karl Kron εξέδωσε το “Thousand Miles on a Bicycle” για να τηρήσει την υπόσχεση που είχε δώσει στους ποδηλάτες που συναντούσε καθώς πεταλάριζε με το penny farthing του στην Αμερική. Το 2013, ο Carlton Reid χρησιμοποίησε την ιστοσελίδα εύρεσης πόρων Kickstarter για να κάνει το ίδιο πράγμα. Το Roads Were Not Built For Cars είναι μια συναρπαστική αναφορά για το πώς οι ποδηλάτες ήταν οι πρώτοι που πίεσαν για καλό οδικό δίκτυο και έγιναν οι πρωτοπόροι της οδήγησης.
Πόσα χιλιόμετρα δρόμου πιστεύετε ότι διασταυρώνουν το Ηνωμένο Βασίλειο; 100.000; 200.000; Σύμφωνα με το Υπουργείο Μεταφορών, υπάρχουν 245.000 μίλια δρόμων στη Βρετανία· μια απόσταση που ισοδυναμεί με 10 φορές το γύρο της γης!
Ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη από το μέγεθος του οδικού δικτύου της Βρετανίας αποτελεί το σχετικά μικρό ποσοστό που είχε σχεδιαστεί και κατασκευαστεί για τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά· για κάθε ένα μίλι αυτοκινητόδρομου, υπάρχουν 95 μίλια δρόμων που αρχικά σχεδιάστηκαν για τα μη-μηχανοκίνητα οχήματα.
Μετά την ανάπτυξη των σιδηροδρόμων στη δεκαετία του 1830, χρειάστηκαν άλλα 50 χρόνια προτού οι ποδηλάτες να βγουν στους δρόμους και να αρχίζουν να πιέζουν για ‘υψηλής ποιότητας ομαλές επιφάνειες’. Εκείνοι ήταν οι πρώτοι που ηγούνταν στους δρόμους και άσκησαν πιέσεις για κρατική χρηματοδότηση.
Το ποδήλατο δεν είναι μόνο συνυφασμένο με την πρώτη εμφάνιση του αυτοκινήτου, στην κυριολεξία του άνοιξε το δρόμο για την ευρύτερη αποδοχή του. Οι ποδηλάτες εκτοπίστηκαν στη δεκαετία του 1920 και του 1930 από το παντοδύναμο λόμπι του κινητήρα, αλλά ακόμη και η ιστορική Automobile Association είχε σχηματιστεί από μια ομάδα ποδηλατών που κάποια στιγμή ξέκοψαν από το Cyclists Touring Club.
Αυτή η συναρπαστική περίοδος της ιστορίας από το 1880 έως το 1905, η οποία είδε την πρώτη έκρηξη του ποδηλάτου, αλλά και την έναρξη της παγκόσμιας εμμονής με την αυτοκίνηση, έχει διερευνηθεί σε ένα ευχάριστο βαθμό λεπτομέρειας στο βιβλίο Roads Were Not Built For Cars για την ιστορία των δρόμων. Το συγκεκριμένο βιβλίο παρουσιάζει την ιστορία των δρόμων της Βρετανίας μέχρι σήμερα, εμβαθύνοντας και στην ψυχολογία των χρηστών του οδικού δικτύου στις μέρες μας, κι επειδή παντού οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι, η εξέλιξη και στη χώρα μας μάλλον ήταν παρόμοια.
Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο Roads Were Not Built For Cars:
«…Οι κοινωνικοί επιστήμονες θεωρούν πως οι άνθρωποι πιστεύουν σε τρία είδη εδαφικού χώρου. Ένας είναι το προσωπικό έδαφος, σαν το σπίτι μας. Ο δεύτερος περιλαμβάνει το χώρο που είναι μόνο προσωρινά διαθέσιμος, όπως το ντουλάπι μας στο γυμναστήριο. Το τρίτο είδος είναι το κοινό έδαφος, όπως οι δρόμοι…»
«…Όταν είναι στο δρόμο, κάποιοι αυτοκινητιστές ξεχνούν ότι είναι σε δημόσιο έδαφος, επειδή τα πράγματα που τους περιβάλλουν – προσωπική μουσική, φυλαχτά κρεμασμένα από τον καθρέπτη, προστατευτικά – υποδηλώνουν ότι είναι σε ιδιωτικό χώρο…»
«…Αν είστε σε ένα όχημα που αναγνωρίζετε ως πρωταρχικό έδαφος, θα το υπερασπιστείτε ενάντια σε άλλους ανθρώπους για τους οποίους αντιλαμβάνεστε ότι είναι ασεβείς προς τον χώρο σας. Αυτό που αγνοείτε είναι ότι είστε σε δημόσιο δρόμο – και δεν σας ανήκει…»
Πηγή: eta.co.uk
