Γύρος Γαλλίας: Οι κανόνες που πρέπει να γνωρίζετε

 Ο Γύρος Γαλλίας έχει τους δικού του κανόνες και καλό είναι να τους ξέρετε

Γιατί ο νικητής των περισσότερων ετάπ δεν είναι απαραίτητα και ο νικητής γενικής; Γιατί ο πιο «επιθετικός» αναβάτης δεν κερδίζει; Γιατί ο «Βασιλιάς των Βουνών» είναι μια απολύτως… δημοκρατική διάκριση;

Αυτά και άλλα πολλά ερωτηματικά βασανίζουν όποιον αρχίζει να παρακολουθεί τον Γύρο Γαλλίας για πρώτη φορά, ενώ δεν είναι λίγοι και εκείνοι που αν και «βετεράνοι» στον Γύρο, έχουν τις απορίες τους.

Ορισμένες ομάδες θα εστιάσουν την προσοχή τους στη γενική κατάταξη, επιδιώκοντας να αποκτήσουν το Κίτρινο Ζέρσεϊ ενώ άλλες θα εστιάσουν στη νίκη των σπριντ για το Πράσινο Ζέρσεϊ ή για εκείνο του Βασιλιά των Βουνών – το γνωστό ηρωικό άσπρο με τις κόκκινες βούλες.

Όποια κι αν είναι η επιλογή τους, η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πολλοί κανόνες – γραμμένοι και άγραφοι – και οι ομάδες έχουν να κερδίσουν πολλά από την καλή συνεργασία και τον σεβασμό μεταξύ των αθλητών.

Περιγράφουμε πιο κάτω όλα εκείνα που πρέπει να γνωρίζετε για να παρακολουθήσετε πιο εύκολα τον «Γύρο των Γύρων», το Tour de France!

Φροντίστε να είναι ασφαλείς οι αρχηγοί!

Στην πρώτη μέρα του Γύρου κυριαρχεί πάντα νευρικότητα, καθώς οι ομάδες προσπαθούν όλες να πλασαριστούν μπροστά στο πελοτόν. Τα ατυχήματα και οι πτώσεις είναι συχνό φαινόμενο και γι’ αυτό οι αρχηγοί των ομάδων πρέπει να είναι καλά προφυλαγμένοι από την ομάδα τους που συχνά κάνει τα πάντα για να «απωθήσει» οποιονδήποτε τολμήσει να τους πλησιάσει.

Η ειρωνεία είναι πως όσο πιο πολύ οι ομάδες προστατεύουν τους αρχηγούς, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες για ατυχήματα στο πελοτόν. Το πιο ασφαλές μέρος, να βρίσκεται κάποιος, είναι μπροστά και όλοι αγωνίζονται να βρεθούν εκεί. Αυτή η προσπάθεια – σχεδόν αγωνιώδης τις περισσότερες φορές – δεν περιγράφεται σε κάποιους κανόνες αλλά είναι κάτι που συμβαίνει και έχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθεί κάποιος το πώς εξελίσσεται.

Το Κίτρινο Ζέρσεϊ

Ο νικητής της γενικής κατάταξης (GC – General Classification) είναι εκείνος που φορά το Maillot Jaune δηλαδή το Κίτρινο Ζέρσεϊ ή Κίτρινη Φανέλα. Για να κερδίσει τη Γενική Κατάταξη, ο αρχηγός μιας ομάδας πρέπει να ολοκληρώσει όλα τα ετάπ στον πιο σύντομο γενικά χρόνο.

Αυτό σημαίνει πως ο διεκδικητής της Γενικής Κατάταξης πρέπει να είναι καλός σε όλα, δηλαδή και στα βουνά αλλά και στα χρονόμετρα. Εκείνο που μπερδεύει πολλούς είναι πως τελικά ο νικητής της Γενικής Κατάταξης είναι κάποιος που ίσως δεν έχει κερδίσει κανένα ετάπ.

Για να κατανοήσετε πώς μπορεί να γίνει αυτό, σκεφτείτε το εξής: Ο Mark Cavendish μπορεί να κερδίσει όλα τα ετάπ ευθείας (που ταιριάζουν στο στιλ του σπρίντερ που διαθέτει) αλλά το πιο πιθανό είναι πως στα βουνά, θα τερματίσει περίπου 20 λεπτά πίσω από τον Nairo Quintana. Aντιστοίχως, ο Nairo θα τερματίζει στα σπριντ ευθείας περίπου 3 λεπτά πίσω από τον Cavendish.

Μπορεί να υπάρχει κι ένας τρίτος αθλητής όμως, που να τερματίζει μόλις 5 λεπτά πίσω από τον Cavendish (γιατί θα είναι γρήγορος στα σπριντ αλλά όχι σπρίντερ) και άλλα 5 πίσω από τον Quintana, γιατί θα είναι καλός στις ανηφόρες αλλά όχι όσο καλός ο Nairo. Ο αναβάτης αυτός θα έχει συνολικά καλύτερο χρόνο και από τους δύο πρώτους και τελικά θα κερδίσει τη Γενική Κατάταξη!

Η νίκη ενός ετάπ και τα ξεκολλήματα

Ανεξαρτήτως από το ποιος θα κερδίσει τη Γενική Κατάταξη, η νίκη ενός ετάπ του Tour είναι πάντα κάτι σπουδαίο και οι μικρότερες ομάδες, που έχουν λιγότερες πιθανότητες να κερδίσουν τον αγώνα, πάντα στοχεύουν σε ένα ή δύο ετάπ προκειμένου ένας από τους αθλητές τους να ανέβει στο βάθρο. Τα «ξεκολλήματα» είναι ο καλύτερος τρόπος για να πετύχεις κάτι τέτοιο αλλά όχι και εύκολος…

Πολλές φορές από την αρχή ενός ετάπ βλέπουμε ένα μικρό γκρουπ αναβατών να πραγματοποιούν ξεκόλλημα. Συνήθως αυτοί οι αναβάτες δεν έχουν πιθανότητες για κάτι καλύτερο άρα δεν έχουν και κάτι να χάσουν απλώς φροντίζουν να διατηρήσουν τους χορηγούς τους χαρούμενους, χαρίζοντάς τους πολύτιμο χρόνο τηλεοπτικής δημοσιότητας. Και τις περισσότερες φορές, δεν αργεί η στιγμή που το πελοτόν τους «πιάνει»  καθώς περισσότεροι ποδηλάτες μαζί, ποδηλατούν πολύ πιο αποτελεσματικά.

Τα «Βασιλικά» ξεκολλήματα

Η σοβαρότητα του Tour δεν σημαίνει πως πότε πότε οι διεκδικητές του Κίτρινου ή του Πράσινου Ζέρσεϊ δεν μπορούν να το… απολαμβάνουν λίγο – αλλά το κάνουν μόνο όταν όλα είναι με το μέρος τους. Και αυτό ακριβώς είχαν κάνει το 2016 τόσο ο Froome όσο και ο Sagan.

To 11o ετάπ του Γύρου το 2016 χαρακτηριζόταν από τους έντονους πλάγιους ανέμους και το πελοτόν είχε βάλει τα δυνατά του για να φύγει γρήγορα από τα επικίνδυνα σημεία. Κάποια στιγμή o Sagan βρέθηκε μπροστά μαζί με τους Thomas, Bodnar και Froome. Το πελοτόν είχε ήδη ταλαιπωρηθεί αρκετά από κάποια ατυχήματα στον παραλιακό δρόμο, από το Carcasonne και έτσι, όταν ο Sagan αποφάσισε να επιτεθεί, ήταν ελάχιστοι εκείνοι που ήταν σε θέση να απαντήσουν.

Ο Froome πετάχτηκε αμέσως εμπρός και παρέμεινε στη ρόδα του, ενώ οι Bodnar και Thomas ένιωσαν αμέσως πως ένα «Βασιλικό Ξεκόλλημα» βρισκόταν σε εξέλιξη με τις δύο κυρίαρχες φανέλες, την Κίτρινη και την Πράσινη να ξεφεύγουν από το πελοτόν. Σε εκείνο το ετάπ κέρδισε ο Sagan, ενώ ο Froome τερμάτισε δεύτερος αυξάνοντας σημαντικά τη διαφορά του από τους ανταγωνιστές του.

Ο Βασιλιάς των Βουνών – King of the Mountains

Εδώ οι ανηφορίστες έχουν το πλεονέκτημα καθώς επιπλέον πόντοι δίνονται σε εκείνους που φτάνουν πρώτα στην κορυφή του βουνού. Οι αναβάσεις είναι κατηγοριοποιημένες από το 1 έως το 4, με το χαρακτηρισμό 1 να δίνεται σε εκείνη με τη μεγαλύτερη κλίση. Οι αριθμοί κατά έναν τρόπο αντιστοιχούν με τις ταχύτητες ενός αυτοκινήτου και έτσι, για να ανέβεις μια ανηφόρα κατηγορίας 1 πρέπει να κατεβάσεις πρώτη και να παραμείνεις σε αυτή. Οι Race Planners μπορεί να δώσουν τους ίδιους πόντους σε μια ανηφόρα κατηγορίας 3 εάν είναι μεγαλύτερης απόστασης και έτσι η διάρκειά της την καθιστά εξίσου δύσκολη με μια πιο απότομη, αλλά πιο σύντομη, κατηγορίας 1.

Υπάρχει και μια κατηγορία που είναι δυσκολότερη από την 1 και αυτή είναι η Hors Categorie (HC). Μια ανάβαση HC είναι εκτός κατηγοριοποίησης και πρακτικά σημαίνει μια ανηφόρα τόσο απότομη που ένα αυτοκίνητο δεν θα μπορούσε να προσπεράσει.

Μαζεύοντας πόντους για το Πράσινο Ζέρσεϊ

Πόντους μπορεί κάποιος να συγκεντρώσει με τη νίκη ενός σπριντ σε διαφορετικά σημεία ενός ετάπ, σπριντ που δίνονται συχνά στην αρχή ενός ετάπ για να παροτρύνουν τους αθλητές να αυξήσουν το ρυθμό ή για να επιτύχουν ένα καλό ξεκόλλημα που θα φέρει αποτελέσματα.

Περισσότεροι πόντοι δίνονται στα σπριντ στο τέλος ενός ετάπ και αυτό παροτρύνει σπρίντερ όπως οι Sagan, Greipel, Kittel ή Cavendish να παραμένουν κοντά ως το τέλος του ετάπ. Αυτό οδηγεί σε ένα ακόμη παράδοξο όπως εκείνο που όλες οι ομάδες προσπαθούν να παραμείνουν στο μπροστινό μέρος του πελοτόν προκειμένου να πλασάρουν με τον σωστό τρόπο τον αθλητή στο σπριντ.

Εδώ ισχύει ο κλασικός κανόνας των αγώνων σύμφωνα με τον οποίο ο προπορευόμενος αθλητής μπορεί να διατηρήσει τις «γραμμές» του, εκτός κι αν υπάρχει άλλος δυνατότερος που έρχεται να τον προσπεράσει και τότε πρέπει να του τις παραχωρήσει. Αυτό όμως στην πράξη και στην ένταση της στιγμής δεν μπορεί να συμβεί πάντα και γι’ αυτό τακτικά τα σπριντ καταλήγουν σε εντυπωσιακές πτώσεις…

Πηγή: www.welovecycling.com