Γλυκύς εαρινός γύρος Αργολίδας και Σπετσών

Ποδηλατικός γύρος Αργολίδας και Σπετσών: Φτάσαμε με βροχή και κρυάκι από την Αθήνα ως την Παλαιά Επίδαυρο με το αυτοκίνητο. Προηγουμένως, 3 τεράστια ουράνια τόξα είχαν ξεδιπλώσει τα χρώματά τους μπροστά στα μάτια μας, κραυγάζοντας allez-allez-allez!

Δεν είχαμε πια καμιά αμφιβολία: το ταξίδι που είχε προτείνει ο Νίκος την τελευταία στιγμή, θα καταγραφόταν στο Strava!

Μικρό οδοιπορικό με bullets

• Το οδοιπορικό δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα! Μέσα από μονοπάτια με μποστάνια και αγροικίες ντόπιων καλλιεργητών, με εσπεριδοειδή να ευωδιάζουν καλό κατευόδιο! Ο Νίκος φοβήθηκε πως είχε πάρει λάθος την διαδρομή που είχε σχεδιάσει, αλλά εμείς τον καθησυχάζαμε πως δεν θα μπορούσε – ακόμη κι αν ήθελε – να έχει ξεφύγει από την ίδια του τη φύση, που είναι να μας εκπλήσσει, οδηγώντας μας σε χωματόδρομους, ενίοτε νεροφαγωμένους ή και απροσπέλαστους με τα ποδήλατα. Κι έτσι, το απολαύσαμε γι άλλη μια φορά.

 

• Η ανάβαση προς Κολιάκι, με τη θέα προς τον κόλπο της Επιδαύρου μπαίνει στα highlights, καθώς τα δυο πανέμορφα ακρωτήρια από τη μια (Καλαμάκι και Κλέφτης) και από την άλλη στο βάθος το Αγκίστρι και η χερσόνησος των Μεθάνων μας συντρόφευαν στις φουρκέτες.

 

• Η κάθοδος προς Τραχειά με μάγεψε, όπως κι η μυρωδιά από τους φούρνους στο χωριό, που αγωνίζονταν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των επισκεπτών του Πάσχα για παραδοσιακά παξιμάδια συνοδεία ντόπιου τυριού!

• Στο πλάι του χείμαρρου Σέλλα – δυτικά του οικισμού της Τραχειάς – ή κάποιου από τα δυο ρέματα που συμβάλλουν σε αυτόν και πηγάζει από το Δίδυμο όρος, δεν άντεξα να μη σταθώ για να φωτογραφίσω την πλούσια βλάστηση και το πυκνό φύλλωμα θεόρατων δέντρων που ασήμιζαν κάτω από τα σύννεφα με το φύσημα του ανέμου, που στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μάς πήγαινε κόντρα.

• Αφήνοντας πίσω μας την πεδιάδα των Διδύμων, που περιβάλλεται από τις κορφές του όρους Δίδυμο που σχετίζεται, από τις εποχές των αρχαίων Ελλήνων, με τους διδύμους Κάστορα και Πολυδεύκη, ξεκινήσαμε την ανάβαση… μια από εκείνες τις ανηφόρες που σπάνια στολίζονται με φουρκέτες και που η παρατεταμένη «ευθεία» κλίση τους τρομοκρατεί το μάτι. Κάναμε μια στάση στην πηγή πάνω στο δρόμο σε απόσταση αναπνοής από τους δίδυμους κυκλικούς κρατήρες της περιοχής (Δολίνες Διδύμων) που έχουν σχηματιστεί από την καθίζηση του εδάφους λόγω υπόγειων νερών, ένα μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο που είναι θαυμαστό ιδιαίτερα όταν το δει κανείς από ψηλά.

 

• Το πέρασμα μέσα από το Κρανίδι, με τις υπέροχες κλίσεις έως και 18%, που ανεβαίνονται ακόμη πιο εύκολα με φορτωμένα ποδήλατα (!) είναι must για τους εραστές της ανηφόρας.

 

• Η διαδρομή από την Κόστα προς Γαλατά, περνώντας από Ερμιόνη, Θερμισία και Μετόχι, και από κει προς Παλαιά Επίδαυρο παραλιακά, μέσω Αγίου Γεωργίου και παραλίων Καλλονής, δεν περιγράφεται από τη δική μου φτωχή γραφή. Το πάντρεμα του εδάφους της Αργολικής γης και αυτού της Τροιζηνίας – πατρίδας του ηρωικού Θησέα – είναι μια ευτυχής πρόσμειξη χλωρίδας και πανίδας, μοναδικής στον κόσμο.

 

Από την οροσειρά των Αδερών, που αποτελεί και φυσικό όριο μεταξύ τους, τις φυσικές λίμνες και τους μαγευτικούς υδροβιότοπους – Λίμνη Κουμπούρλα με τα φλαμίγκο στο Σωληνάρι, οι Λιμνοθάλασσες Θερμησίας και Σαχτούρη, ο υδροβιότοπος της Ψήφτας, όπου υπολογίζεται πως 89 είδη πουλιών από 34 διαφορετικές οικογένειες μεταναστεύουν ή διαχειμάζουν, καθώς είναι ένας από τους λιγοστούς της νότιας Ελλάδας – έναν μεγάλο κάμπο με ελιές, λεμονιές, πορτοκαλιές, μανταρινιές, ανθοκομικά και κηπευτικά, ως την καταγάλανη ακτογραμμή και τις ειδυλλιακές παραλιούλες που προστατεύονται από τα νησάκια του Σαρωνικού, ο επισκέπτης δύσκολα θα φύγει δίχως την υπόσχεση της επιστροφής. Δικιά μου υπόσχεση να ξαναγυρίσω στην παραλία της Ξηρολίμνης, με τις κίτρινες παπαρούνες που φύονται στην άμμο ως εκεί που βρέχει το κύμα τη στεριά…

 

• Οι βραχώδεις όγκοι του μικρού Δοκού, της Ύδρας και της χερσονήσου των Μεθάνων από τη μια, και τα κατάφυτα νησιά των Σπετσών και του Πόρου από την άλλη, στήνουν ένα ανεπανάληπτο «θεατρικό» σκηνικό για να ζήσει κανείς τη σύντομη ιστορία του στο πέρασμά του από τη βορειοανατολική Πελοπόννησο, όπως και έκαναν χιλιάδες άνθρωποι από την προϊστορία ως τις μέρες μας, με εμφανή ακόμη τα σημάδια της ζωής και της εμπνευσμένης καλλιτεχνικής τους δημιουργίας, διάσπαρτα σε όλη την περιοχή.

 

• Ο γύρος των Σπετσών με ποδήλατο είναι μια εμπειρία που κάθε ποδηλάτης πρέπει να ζήσει. Στο νησί η κυκλοφορία των αυτοκινήτων είναι ελεγχόμενη και σπάνια θα δει κανείς οχήματα – πλην δίτροχων – να κινούνται στην περιοχή εκτός της ζώνης γύρω από το λιμάνι. Από τα 25 χλμ, λοιπόν, καλού ασφαλτοστρωμένου δρόμου που κυκλώνει το νησί, στα 20χλμ κινείσαι, το ποδήλατό σου κι εσύ, ακούγοντας μόνο τους ήχους της φύσης και την ανάσα σου, που, σε κάποια σημεία, θα γίνει πιο έντονη λόγω των κλίσεων του εδάφους.

Για όσους αγαπούν τη χαμηλή βλάστηση και τη μυρωδιά της ρίγανης και του θυμαριού, το θρούμπι και το φασκόμηλο, μαζί με τις φραγκοσυκιές και τις πικροδάφνες, προτείνω να ξεκινήσουν αριστερόστροφα τον γύρο του νησιού (δηλαδή από ανατολικά, όπου βρίσκεται η πόλη και το λιμάνι προς βορρά) για να κρατούν αυτά τα τοπία στη μνήμη τους καθώς θα επιστρέφουν στο νησί, αφού από την παραλία των Αγίων Αναργύρων και μετά, κυριαρχεί η χαμηλή βλάστηση. Μια στάση απέναντι από τη Σπετσοπούλα επιβάλλεται.

 

Για όσους αγαπούν το πευκοδάσος και την ευωδιά του κυπαρισσιού, προτείνω δεξιόστροφα την διαδρομή (δηλαδή από ανατολικά, όπου βρίσκεται η πόλη και το λιμάνι προς νότο), για να απολαύσουν στο τέλος την πυκνή βλάστηση και μια στάση στην εκκλησίτσα της Ζωοδόχου Πηγής στο Λιγονέρι.

Η εκδρομή ξεκίνησε με ένα λάθος κι έπρεπε να τελειώσει με ένα τέτοιο. Μια στροφή του Νίκου σε… «λάθος» στενό μέσα στην Παλαιά Επίδαυρο και βρεθήκαμε μπροστά στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου, από όπου ένα συμπαθητικότατο χωμάτινο μονοπατάκι μας έφερε στο λιμάνι για το τέλος της διαδρομής μας.