mbike.gr ο κόσμος του ποδηλάτου
«Η Φλάνδρα στα καλύτερα της!»
Ο Γύρος της Φλάνδρας αποτελεί ένα από τα πέντε «Monuments» της σύγχρονης ποδηλασίας αλλά σίγουρα το νούμερο 1, το κυριότερο γεγονός της χρονιάς για τους Βέλγους. Είναι η μέρα που το Βέλγιο στέκεται όρθιο και όλοι οι πολίτες γιορτάζουν το εντυπωσιακότερο όλων των φλαμανδικών φεστιβάλ.
Ηιστορία του Γύρου της Φλάνδρας είναι πολύ μεγάλη. Οι πρώτες σελίδες του βιβλίου γράφτηκαν το 1913 όταν 37 αναβάτες συμμετείχαν στην πρώτη έκδοση 324 χιλιομέτρων που ξεκίνησε στο κέντρο της Γάνδης, διήρκεσε περισσότερο από 12 ώρες και ολοκληρώθηκε στο ποδηλατοδρόμιο του Mariakerke.Ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος έβαλε τέλος στην ανάπτυξη του αγώνα, αλλά δεν ήταν πολύ καιρό μετά την επανεκκίνηση του που έγινε γρήγορα ο πιο σημαντικός αγώνας στην Φλάνδρα. Ήταν σε μια εποχή που μόνο οι κύριοι δρόμοι που συνδέουν τις σημαντικότερες πόλεις ήταν καλυμμένοι με λιθόστρωτο. Αυτές οι μικρές πέτρες ήταν ο φθηνότερος τρόπος ώστε να υπάρξει κάποια σταθερότητα κάτω από τα ελαστικά των οχημάτων στις αρχές του 20ου αιώνα.
Η δημοτικότητα του αγώνα αυξήθηκε γρήγορα. Oι αστυνομικές αναφορές των αρχών της δεκαετίας του 1930 περιέγραφαν πλήθος περισσότερων από 500.000 ανθρώπων στο πλάι των δρόμων. Για μια διεθνή εξέλιξη, ο Γύρος της Φλάνδρας έπρεπε να περιμένει την αλλαγή ημερομηνίας στο ποδηλατικό καλεντάρι έως το 1948. Μέχρι το 1947 ο αγώνας γινότανε την ίδια μέρα με τον αγώνα Μιλάνο – Σαν Ρέμο, αλλά από εκείνη τη χρονιά που άλλαξε ημερομηνία διεξαγωγής, συμμετείχαν όλο και περισσότεροι ξένοι αναβάτες στον αγώνα.
Το 1962, η γραμμή τερματισμού μεταφέρθηκε στο προάστιο του Gentbrugge, λόγω της αύξησης του αριθμού των θεατών. Η φλαμανδική εφημερίδα Het Nieuwsblad είχε παρομοιάσει σε σχετικό δημοσίευμα τη ραγδαία εξέλιξη του αγώνα με… τσουνάμι!
Οι αρχές της δεκαετίας του ’70 οδήγησαν την οργάνωση του αγώνα να προβεί σε σημαντικές αλλαγές στη διαδρομή. Λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης, οι λιθόστρωτοι δρόμοι αντικαταστάθηκαν από ασφάλτινους, γεγονός που έκανε τον αγώνα λιγότερο απαιτητικό. Από τότε, έγινε η μεταφορά στις Φλαμανδικές Αρδέννες. Οι λιθόστρωτες ανηφόρες που καθορίζουν τον αγώνα όπως τον ξέρουμε σήμερα εισήχθησαν σε αυτή την περίοδο.
Το ‘Muur van Geraardsbergen’, ίσως η πιο διάσημη ανηφόρα της Φλάνδρας, πήρε ένα σταθερό σημείο στο χάρτη του αγώνα στη δεκαετία του ’70.
Το Koppenberg, η ανηφόρα – τείχος όπου η κλίση αγγίζει το 22%, αναρριχήθηκε για πρώτη φορά το 1976. Η οργάνωση ανακάλυψε την ανάβαση μετά από μια υπόδειξη από τον Walter Godefroot, ο οποίος κέρδισε τον Γύρο της Φλάνδρας δύο φορές. Ο λιθόστρωτος δρόμος ήταν τόσο δύσκολος για να οδηγηθεί με αποτέλεσμα πολλοί ποδηλάτες να πρέπει να κατέβουν από το ποδήλατό τους. Ακόμη και ο δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Freddy Maertens αποκλείστηκε το 1977 μετά από μια αλλαγή ποδηλάτου την οποία οι διοργανωτές έκριναν παράνομη. Παρ ‘όλα αυτά, οδήγησε περαιτέρω στη γραμμή τερματισμού με τον Roger De Vlaeminck στον τροχό του, ο οποίος κέρδισε τον αγώνα εν μέρει στις προσπάθειες του Maertens.
Μεταξύ του 1987 και του 2001, η ανάβαση του Koppenberg παραλήφθηκε από τον αγώνα. Μετά από ανακατασκευή, το Koppenberg συμπεριλήφθηκε πάλι το 2002. Πέντε χρόνια μετά, το 2007, οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να παραλείψουν και πάλι το Koppenberg από τη διαδρομή του αγώνα εξαιτίας επικινδυνότητας. Η ανάβαση επανήλθε στη διαδρομή το 2008, μετά την απαραίτητη ανακατασκευή, και έκτοτε συμπεριλαμβάνεται σε κάθε έκδοση του αγώνα.
Το Paterberg, ίσως η κρισιμότερη ανάβαση για την ανάδειξη του νικητή, προσφέρει άλλη μία τυπική φλαμανδική ιστορία. Η πολύ δύσκολη ανάβαση – με μέγιστη κλίση στο 20% ήταν άστρωτη μέχρι το 1986, αλλά ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου, τρελαμένος με το ποδήλατο, τοποθέτησε πέτρες στην επιφάνεια και τη μετέτρεψε σε λιθόστρωτη, επειδή ήθελε η διαδρομή του αγώνα να περάσει από την περιουσία του.
Τα λιθόστρωτα έχουν γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος της φλαμανδικής ταυτότητας και γι’ αυτό προστατεύονται με το σήμα της φλαμανδικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Ο Γύρος της Φλάνδρας είναι η διοργάνωση της χρονιάς για τους Βέλγους και πολλοί αναβάτες αισθάνονται το ίδιο εξαιτίας του τεράστιου πλήθους κόσμου που συγκεντρώνεται στους δρόμους και της αίγλης καθώς ο Γύρος φέρει τον τίτλο του δυσκολότερου μονοήμερου αγώνα της χρονιάς. Όπως θα έλεγε και ο πρώην επαγγελματίας αναβάτης, ο Αμερικανός George Hincapie, ο οποίος έχει τερματίσει τον αγώνα 17 φορές (αριθμός ρεκόρ) στο παρελθόν: «Η Φλάνδρα είναι ένα διαφορετικό άθλημα».
