mbike.gr ο κόσμος του ποδηλάτου
Το πρώτο όνομα που έρχεται στο μυαλό κάποιου όταν αναφέρεται στο τρίαθλο, στην Ελλάδα είναι Βασίλης Κρομμύδας.
Διακεκριμένος αθλητής υψηλών επιδόσεων, χαρισματικός προπονητής για όλες τις κατηγορίες αθλητών, προσωπικότητα του χώρου του αθλητισμού με υψηλό ήθος και αληθινή αγάπη για το αντικείμενο. Ο Βασίλης Κρομμύδας αποτελεί ένα σοβαρό κεφάλαιο στον Ελληνικό αθλητισμό και μια προσωπικότητα του χώρου του τριάθλου.
Εκτός από τα παραπάνω είναι και αγαπημένος μας φίλος και στενός συνεργάτης του MBike από τα πρώτα χρόνια της έκδοσης του περιοδικού όταν, στηριζόμενοι στις γνώσεις και στην αγάπη του για το αντικείμενο, ξεκινήσαμε τα πρώτα άρθρα για το τρίαθλο στην Ελλάδα. Πρόκειται λοιπόν για μια σχέση που κρατάει πάνω από 15 χρόνια και μέσα από την οποία, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως τον ξέρουμε καλά και πως αναφέροντας όλα τα παραπάνω, ξέρουμε ακριβώς για τι μιλάμε!
Από πότε ασχολείσαι με τον αθλητισμό;
Αρκετά πίσω μας πάει ο χρόνος, από το 1980 σαν αθλητής κολύμβησης.
Πότε ξεκίνησες Τρίαθλο;
Μόλις από το 1989 ήταν η πρώτη επαφή μου με το Τρίαθλο, το 1990 ήταν η πρώτη μου συμμετοχή σε διεθνή αγώνα στην Βουλγαρία όπου καταλαμβάνοντας και την 3η θέση κατάλαβα ότι αυτό το άθλημα μου ταιριάζει, αν κι εκείνη τη χρονιά συνέχιζα να αγωνίζομαι ως κολυμβητής.
Τι ήταν εκείνο που σε γοήτευσε στο άθλημα;
Η δυναμική του, ο συνδυασμός των αθλημάτων που πέρα από το ότι πρόκειται για αερόβιου τύπου άσκηση δεν έχουν τίποτα μεταξύ τους κοινό, άρα πρέπει να ξεπεράσεις εκ διαμέτρου αντίθετες κινήσεις και απαιτήσεις. Επίσης σημαντικό είναι πως οι συνθήκες είναι διαφορετικές ακόμη και σε όμοιες διαδρομές. Οι καιρικές συνθήκες και οι αντίπαλοι σε μια «ανοιχτή αρένα» πάντα δημιουργούν καινούριες προκλήσεις.
Ποιος ήταν ο προπονητής σου στα πρώτα σου βήματα;
Δεν ξεχνάω τα ονόματα προπονητών μου, στο Τρίαθλο αυτός που μου έδωσε να καταλάβω το πόσο σύνθετο είναι να είσαι προπονητής ήταν ο καθηγητής μου εκείνη την εποχή στο Πανεπιστήμιο, ο Κος Κουτλιάνος.
Μαζί συνθέσαμε ένα παζλ μοναδικό όπου με τις δικές του γνώσεις και εμπειρία και τη δική μου αθλητική εμπειρία καταφέραμε μοναδικά αποτελέσματα για εκείνη την εποχή. Επόμενος μεγάλος δάσκαλος ήταν ο Dr Klaisner, με τελευταίο προπονητή που δουλέψαμε για τις Ολυμπιάδες που ακολούθησαν να ήταν ο Κος Davoren, head coach της αυστραλέζικης ομάδας.
Αυτήν την εποχή ο μέντοράς μου στην προπονητική εξέλιξη είναι ο Coach των Coach Κος Sutton προπονητής 4 Ολυμπιακών μεταλλίων και πολλών Παγκόσμιων πρωταθλητών και νικητών Ironman, η μεθοδολογία του είναι μοναδική.
Άφησα τελευταίο τον άνθρωπο που μπόλιασε την αγάπη μου για τον αθλητισμό, μου έδωσε το πρότυπο για τη μετέπειτα πορεία μου και τις αρχές που οφείλουμε να ακολουθούμε, και αυτός είναι ο κύριος Γαρέφης.
Πότε κατάλαβες πως το τρίαθλο θα γινόταν η ζωή σου; Ποιους αγώνες θεωρείς σταθμό στην καριέρα σου; Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή; Και ποια η αγαπημένη σου απόσταση; Ποια είναι η εμπλοκή σου σήμερα με το τρίαθλο; Πιστεύεις πως υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για το τρίαθλο στην Ελλάδα; Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που κάνει κάποιον να αγαπήσει το τρίαθλο; Το Ironman μοιάζει ο κρυφός στόχος κάθε τριαθλητή. Τι πιστεύεις γι’ αυτό; Ποια θεωρείς τη μεγαλύτερη δυσκολία στο τρίαθλο; Τι ετοιμάζεις για το 2017; Θα σε δούμε και φέτος στους αγώνες; Πόσες ώρες εβδομαδιαίας προπόνησης απαιτεί η ερασιτεχνική ενασχόληση με το τρίαθλο και με ποιο καταμερισμό στα αθλήματα; Κάνω ποδήλατο, θέλω να ξεκινήσω τρίαθλο και έχω την ευκαιρία να ζητήσω τη συμβουλή σου. Τι θα μου έλεγες να προσέξω;
Για μένα σηματοδοτείται στο Ironamn του Roth τότε, Challenge τώρα, το 1992 όπου στη 2η μου μόλις προσπάθεια στο Ironman κατέλαβα τη 10η θέση της γενικής και προκρίθηκα για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ironman της Χαβάης με επίδοση 8:27΄.
Αμέσως μετά από τον παραπάνω αγώνα που αναφέρθηκα.
Οπωσδήποτε στον πρώτο μου αγώνα, στο Ironman του ’92, στη Χαβάη του ’94 που με το ρεκόρ διαδρομής που κράτησε για 21 χρόνια έγινε το παλαιότερο ρεκόρ. Η 8η θέση της γενικής στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα μεγάλης απόστασης στη Νίκαια (Γαλλία) στον πιο κλασικό αγώνα μετά τη Χαβάη και με ψηλότερο συναγωνισμό εκείνα τα χρόνια από αυτήν. Και βέβαια οι δυο Ολυμπιακοί αγώνες, στο Σύδνεϋ και την Αθήνα.
Χωρίς δεύτερη σκέψη λέω της Νίκαιας, μια διαδρομή 4 χλμ. κολύμβησης, 120 χλμ. ποδηλασίας και 30 χλμ. τρέξιμο με το ποδηλατικό σκέλος να γίνεται στα βουνά των Νότιων Άλπεων. Μοναδική αίσθηση!
Επίσης θα έλεγα σε αυτήν που αναφέρθηκα, αυτή της Νίκαιας. Θεωρώ ότι είναι η πιο ισορροπημένη σαν long distance απόσταση.
Όπως όλα τα χρόνια, η διάδοση και η αναγνώρισή του. Με την πάροδο του χρόνου οι ρόλοι αλλάζουν, αρχικά ήταν από το πόστο του αθλητή, τώρα ως προπονητής προσπαθώ να μεταλαμπαδεύσω τόσο τη νοοτροπία που χαρακτηρίζει το άθλημα όσο και καθαρά προπονητικά θέματα που θα βοηθήσουν τον κόσμο να προπονηθεί με ασφάλεια καταφέρνοντας τους προσωπικούς τους στόχους.
Σε αυτό έχουμε πορευτεί πολλά χρόνια μαζί (εσείς ως περιοδικό) πρωτοπόροι με τόσα πολλά γενικά και ειδικά άρθρα για το τρίαθλο που έχουμε δημοσιεύσει.
Ναι, θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο γρήγορα αναπτυσσόμενα αθλήματα που εγείρουν το ενδιαφέρον του κόσμου και το αξίζει αυτό σαν σπορ μιας και οι προκλήσεις που προφέρει στους συμμετέχοντες είναι πολυδιάστατες.
Κατά τη γνώμη μου το ότι είναι πολυσύνθετο και πολυδιάστατο. Όλοι οι ενεργητικοί άνθρωποι προκαλούμαστε από τις προκλήσεις, από τη δυσκολία και την πολυπλοκότητα που καλούμαστε να λύσουμε.
Το τρίαθλο δεν είναι απλά ένα ακόμη άθλημα αντοχής, θέλει προετοιμασία σώματος και υλικού, στρατηγική και ευελιξία, γρήγορη επιλογή αποφάσεων σε ένα μεταίχμιο απόδοσης και λογικής.
Συμφωνώ απόλυτα, είναι όλα τα παραπάνω που αναφέραμε αλλά και το προσωνύμιο του Ironman παίζει έναν πάρα πολύ καθοριστικό ρόλο και ορθά. Οι αποστάσεις είναι εξωφρενικές, οι συνθήκες που γίνονται οι αγώνες εξοντωτικές και άρα πολύ δίκαια ο κάθε αθλητής που τερματίζει αξίζει να ονομάζεται «σιδερένιος άνθρωπος» και θα συμπλήρωνα και ολοκληρωμένος άνθρωπος.
Τη διαχείριση του χρόνου κάθε μέρα για να μπορέσει ο καθένας μέσα από τις υποχρεώσεις και τα άγχη να προπονηθεί σωστά και αποδοτικά για να καταφέρει να βρεθεί στην εκκίνηση. Η εκκίνηση είναι η λύτρωση όλης της προσπάθειας.
Το 2017 δεν θα συμμετέχω σε αγώνες, εξάλλου πιστεύω ότι δεν θα είχε και πολύ νόημα μιας και αθλητικά έχω κλείσει τον κύκλο μου από το 2004.
Ακόμη και τα προηγούμενα χρόνια που συμμετείχα σκοπό δεν είχα να αγωνιστώ όπως και στο παρελθόν (εξάλλου δεν υπήρχε και ο απαραίτητος χρόνος για προπόνηση) αλλά περισσότερο να εξελίξω πάνω μου κάποια προπονητικά τρικ, ώστε μελλοντικά να βοηθήσω τους αθλητές μου να προπονηθούν πιο αποδοτικά σε πολύ περιορισμένο χρόνο.
Φέτος, η προσοχή πέφτει κυρίως στην ανάπτυξη του CGS kids triathlon academy που θα υποστηρίζεται από το trisutto και την Nicola Spirig με σκοπό την ανάπτυξη του τριάθλου στις παιδικές ηλικίες πάνω σε σωστές βάσεις και με την πιο σύγχρονη μεθοδολογία εκμάθησης του αθλήματος στα νέα παιδιά και εξέλιξής του σε αθλητές υψηλού επιπέδου.
Με τα πρότυπα αθλητικά προγράμματα που έχει το Costeas Geitonas School στόχος είναι να βοηθήσει τους μαθητές- αθλητές να συνδυάσουν την ακαδημαϊκή μόρφωση με την αθλητική τους εξέλιξη.
Αυτό είναι κάτι εντελώς προσωπικό για τον κάθε άνθρωπο ακόμη και με τις ίδιες ασχολίες και δραστηριότητες. Όλη η προετοιμασία είναι προσαρμοσμένη στη μοναδικότητα του καθενός. Αν θα μπορούσα να έβαζα έναν μέσο όρο με νούμερα θα έλεγα μεταξύ 6-12 ώρες με ίσο καταμερισμό και στα τρία αθλήματα.
Ξεκίνα αργά, επιφυλακτικά, συγκεντρωμένα και μεθοδευμένα την προετοιμασία σου. Το πιο βασικό πράγμα σε έναν αθλούμενο, και όχι μόνο, σε όλα τα πράγματα στη ζωή είναι η σταθερότητα και η συνέχεια.
