mbike.gr ο κόσμος του ποδηλάτου
«Ride my dream»
Όταν η πιο σνομπ ποδηλατική εταιρεία σε προσκαλεί στην παρουσίαση του νέου της road bike, τότε μπορείς να πιστεύεις πως βαδίζεις σε καλό δρόμο. Όταν όμως ο δρόμος αυτός περνάει από τη μυθική ανάβαση του Alpe d’ Huez… τότε «Φωτιά και Ρόδο γίνονται ένα»!
Δεν νομίζω πως υπάρχει έστω και ένας αναβάτης που να ασχολείται με την ποδηλασία δρόμου και να μη γνωρίζει ή να μην έχει ακούσει κάτι σχετικά με τη θρυλική ανάβαση του Alpe d’Huez.Η διάσημη ποδηλατική ανάβαση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του TDF. Πρώτη φορά φιλοξενήθηκε στον αγώνα το 1952, επανήλθε το 1976 και έκτοτε αποτελεί σημείο σταθμό.
Τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου έχουν δώσει συγκλονιστικές μάχες στις 21 φουρκέτες της ιστορικής διαδρομής μπροστά σε χιλιάδες εκστασιασμένους θεατές που κατακλύζουν κάθε φορά τις πλαγιές του Alpe d’ Huez δίνοντας τη δική τους πολύχρωμη νότα.
Όσα χρόνια και αν περάσουν η κορυφή του Alpe d’ Huez θα είναι για πάντα στεφανωμένη με την μπαντάνα του Marco αποτελώντας τη μεγαλύτερη πρόκληση-όνειρο για κάθε παθιασμένο αναβάτη με την ποδηλασία δρόμου.
Μια πρόκληση-όνειρο που μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε πραγματικό εφιάλτη αν δεν γνωρίζεις καλά τι σε περιμένει…
Σε αυτό το μοναδικό σκηνικό, στην καρδιά των γαλλικών Άλπεων πραγματοποιήθηκε η πρώτη μου οδηγική επαφή με το LOOK 785 Huez RS, στο πλαίσιο της επίσημης παρουσίασης του νέου μοντέλου σε εκλεκτούς δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο.
Νέο road bike, νέα σχεδιαστική φιλοσοφία
Για τη δημιουργία του 785 Huez RS, η LOOK επέλεξε νέα σχεδιαστική φιλοσοφία και διαφορετική τεχνολογική προσέγγιση.
Αντικρίζοντας το νέο «ανηφορίστικο» μοντέλο μου έκανε αίσθηση η απουσία των γνωστών καινοτομιών της γαλλικής εταιρείας πλην του δίσκο βραχίονα Zed 2 που εξοπλίζει όμως μόνο την replica της ομάδας Fortuneo Oscaro.
Το πλαίσιο ακολουθεί κλασικές «double diamond» γραμμές με συμβατικά ποτήρια, λαιμό και παλουκόσελο θυμίζοντας λίγο το προγενέστερο μοντέλο 586 – το πιο καλοπουλημένο roadbike στην ιστορία της LOOK.
Σε μια χαλαρή συζήτηση που είχαμε μετά την παρουσίαση του μοντέλου με τον Frederic Caron, product manager της LOOK τα τελευταία 17 χρόνια, ο πολύπειρος Γάλλος μου εξήγησε αναλυτικά, απολαμβάνοντας εξαιρετικό γαλλικό vin rouge, πως το μοντέλο 785 Huez RS ανοίγει νέα σελίδα στη μελλοντική πορεία της εταιρείας, με τον όρο «integration» να περνάει σε δεύτερη μοίρα καθώς βασικός στόχος ήταν η δημιουργία ενός πανάλαφρου πλαισίου με κορυφαία αναλογία ακαμψίας-βάρους και φυσικά τη γνωστή οδηγική συμπεριφορά – μαγικό συννεφάκι – που χαρακτηρίζει τα μοντέλα της εταιρείας.
Επίσης, ήταν αρκετά εκφραστικός στον τρόπο που μου περιέγραφε λεπτομέρειες σχετικά με τη μελέτη που έχει γίνει στην επιλογή των υλικών, τον τρόπο τοποθέτησης των carbon φύλλων και το σχηματισμό των σωλήνων του νέου πλαισίου.
Μετά τη συζήτησή μας ήμουν πραγματικά ανυπόμονος και ενθουσιασμένος να οδηγήσω το νέο μοντέλο. Ο ενθουσιασμός μου έγινε ακόμα μεγαλύτερος και συνδυάστηκε με ένα αίσθημα… ανακούφισης, όταν διαπίστωσα λίγο αργότερα πως η γαλλική εταιρεία μου είχε ετοιμάσει μια replica της ομάδα Fortuneo Oscaro!
Ανεβαίνοντας το Alpe d’Huez
Σύμφωνα με το πρόγραμμα των ανθρώπων της LOOK – δεδομένου πως η παρουσίαση έγινε σε αίθουσα ξενοδοχείου που βρίσκεται στην κορυφή του Huez – έπρεπε αρχικά να κατέβουμε με το ποδήλατο στο Bourg d’Oisans, έχοντας την ευκαιρία να δοκιμάσουμε πρώτα τη συμπεριφορά του στις στροφές.
Μαζί μας, προσθέτοντας χρώμα Pro Tour, ήταν και ο 23χρονος επαγγελματίας αναβάτης της Team Fortuneo Oscaro, o Γάλλος Kevin Ledanois (παγκόσμιος πρωταθλητής UCI U23 το 2015).
Η αίσθηση που μεταδίδει το LOOK 785 Huez RS στην κατηφόρα είναι εξαιρετική! Η επιτάχυνση είναι ακαριαία, η αλλαγή κατεύθυνσης γίνεται… με τα μάτια ενώ η αίσθηση ασφάλειας και η σταθερότητα είναι πρωτόγνωρες για το πολύ χαμηλό βάρος του ποδηλάτου και των τροχών.
Στις στροφές, το εμπρόσθιο σύστημα του ποδηλάτου αποδείχθηκε πολύ άκαμπτο και με διευκόλυνε να χαράζω τις γραμμές μου με έντονο το αίσθημα σιγουριάς. Στις πρώτες φουρκέτες της κατάβασης ακολουθούσα τις γραμμές του Ledanois, ο οποίος σιγά σιγά άρχισε να ανεβάζει ρυθμό και να απομακρύνεται, επιδεικνύοντας τις δυνατότητες του ποδηλάτου για καθαρόαιμη αγωνιστική οδήγηση επιπέδου Pro Tour!
Αλλά για εμένα, όπως και για τους περισσότερους από τους παρευρισκόμενους, το καλύτερο κομμάτι της δοκιμής και η απόλυτη πρόκληση ήταν η ανάβαση και όχι η κατάβαση του Huez.
Έχοντας πάρει μία μικρή γεύση για τη δυσκολία της διαδρομής φτάσαμε όλοι μαζί στην κυκλική πλατεία του Bourg d’Oisans για να κάνουμε αναστροφή και να ξεκινήσουμε την ανάβαση.
Χωρίς κοντέρ, χωρίς παλμογράφο, χωρίς powermeter, αγνοώντας την γκρίνια μερικών για την επιλογή πατήματος 52-36t, οπλισμένος μόνο με την επιθυμία να μετρήσω φουρκέτες πήρα το δρόμο για την κορυφή του Huez…
Από την πρώτη φουρκέτα είχα ήδη πάρει «φωτιά» και είχα άλλες 20 να μετρήσω…
Το ξεκίνημα της ανάβασης είναι απλά… δραματικό. Οι τέσσερις πρώτες φουρκέτες ήταν υπεραρκετές για με «κάψουν» και γι’ αυτό, υποψιασμένος για τη συνέχεια, τις έπαιρνα όσο πιο ανοιχτά γινόταν, εξοικονομώντας έτσι πολύτιμη ενέργεια.
Μετά την πέμπτη φουρκέτα, ευτυχώς, η κλίση άρχισε να πέφτει στο 8,5% μέχρι που βγήκα από το μικρό χωριό La Garde όπου με περίμεναν πάλι, με ανοιχτές αγκάλες, 6 διαδοχικές φουρκέτες. Κάπου εκεί… έχασα το μέτρημα. Η κούραση με είχε καταβάλει, τα πόδια είχαν «αδειάσει» και βρισκόμουν μόλις στα μισά της διαδρομής…
Ένα περίπου χιλιόμετρο μετά, εξαντλημένος, έφθασα στο χωριό του Huez όπου μπορούσα να «κλέψω» μερικές ανάσες, αφού η κλίση έπεφτε σε «ανθρώπινα» επίπεδα (6,5%). Όχι για πολύ όμως!
Με το που βγήκα από το χωριό του Huez, ένδοξες μνήμες άρχισαν να ξυπνούν από το παρελθόν, καθώς είχε έρθει η στιγμή να αντιμετωπίσω το σημείο εκείνο του βουνού, όπου το 1997 ο Jan Ullrich είδε τον Marco Pantani απλά να απομακρύνεται στη γρηγορότερη ανάβαση της ιστορίας. Ήταν το 10ο χιλιόμετρο της ανάβασης με την κλίση να εκτινάσσεται στο 11,5%, πέντε μόλις φουρκέτες πριν το φινάλε!
Αυτό που μου έδωσε κουράγιο εκείνη τη χρονική στιγμή ήταν το γεγονός πως μπορούσα επιτέλους να δω την κορυφή του Huez. Η ψυχολογία μου αμέσως άλλαξε, τα πόδια απέκτησαν ρυθμό και αρκετά γρήγορα είχα ολοκληρώσει τις 21 φουρκέτες με μόλις δύο «εύκολα» χιλιόμετρα να απομένουν για τον τερματισμό.
Τότε ήταν η στιγμή που το μυαλό καθάρισε, η καρδιά ηρέμησε και άρχισα να συνειδητοποιώ πως, σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής, για το μόνο πράγμα που δεν είχα παραπονεθεί, το μόνο που δεν μου έφταιξε καθόλου όταν η καρδιά χτυπούσε κόκκινο, ήταν η απόδοση του LOOK 785 Huez RS.
Το εξαιρετικά άκαμπτο πλαίσιο και ο δισκοβραχίονας, το αγωνιστικό στήσιμο, η καταπληκτική απόδοση των τροχών (ποτέ δεν έκαναν brake rub), το πολύ χαμηλό βάρος, όλα συνέβαλλαν στο να βελτιώσουν την απόδοσή μου, μεταφέροντας εξαιρετικά την παραγόμενη δύναμη, ώστε να καταφέρω (στα 76 κιλά) να αντεπεξέλθω τελικά στην πιο δύσκολη ποδηλατική πρόκληση.
